Tuesday, December 20, 2016

Առաջադրանք 37

Լուցկիներով աղջիկը: Հանս Քրիստիան Անդերսեն

Համառոտ պատմեք ստեղծագործությունը:

Ամանօրյա գեղեցիկ երեկո էր,  տարվա մեջ վերջին օրը: Նոր Տարվա նախօրեն: Երեկոն շատ ցուրտ էր, ձյուն էր գալիս: Այս ցրտին դրսում թափառում էր մի փոքրիկ աղջիկ, ով կորցրել էր իր կոշիկները ճանապարհին, քանի որ կոշիկները շատ մեծ էին: Իր գրպանում  ուներ լուցկիների տուփ: Ամբողջ օրը ոչ մի լուցկի չէր վաճառել: Աղջկա ոտքերը կարմրել ու կապտել էին ցրտից: Աղջիկը տան ելուստի ետևում անկյուն գտավ և նստեց և կծկվեց` ոտքերը մարմնի տակ սեղմելով:  Աղջիկը քաղծած էր, մրսում էր, կոշիկներ չուներ և վախենում էր անգամ տուն գնա,լ քանի որ գիտեր, որ հայրը կծեծի իրեն, որովհետև նա ոչ մի լուցկի չի վաճառել:  Նրան փոքր լուցկու կրակը ինչպես կտաքացներ, միայն թե նա իր մեջ քաջություն հավաքեր և վառեր այդ լուցկին:

Monday, December 19, 2016

Սովորեցնոց-սովորող

Այս շաբաթ 8-րդ դասարանցիներով սկսել ենք «Սովորեցնող-սովորղ» նախագիծը: Նախագծի գլխավոր նպատակը փոքրերին սովորեցնել մեր իմացածն ու ձեռք բերած հմտությունները: Ես և Անգելինա Արզումանյանը Նոր դպրոցի փոքրիկներին` 5 տարեկաններին սովորեցնում ենք ակտիվ, ժամանակակից պար, որի վերջնաարդյունքը կարող եք տեսնել դեկտեմբերի 22-ին Մայր դպրոցում կայանալիք տոնական-համերգ ցուցադրության ժամանակ:

Friday, December 16, 2016

Առաջադրանք 27

Առաջադրանք 27 (09.11-10.11)

1.Ընդգծված դարձվածքները փոխարինի՛րտեքստի ոճին հարմար հոմանիշ բառերով:
Մեր նախնիները երևի շատ դառը փորձերից այնհամոզման էին եկել, որ ձուկ ուտելիս չի կարելի երկաթե դանակ գործածել: Այդ կանոնը բանի տեղ չդնող մարդիկ անկողին էին ընկնում ու նույնիսկ հոգին փչում: Հիմա արդեն գլխի ենք ընկել, թե ինչից էր  դա. երկաթը հեշտ քայքայվող սպիտակուցների հետ (ձկան մսի մեջ շատ կա) ռեակցիայի մեջ է մտնում, որի հետևանքով առաջ է գալիսթունավորնյութ:
Այսօր արդեն կենցաղում երկաթե դանակ չի օգտագործվում. Ադամի տարվանից ստեղծվել է չժանգոտվող պողպատը, որը կարելի է առանց ահ ու դողի օգտազործել: Բայց գյուտն ուշացել էր. սովորությունն իր գործն արել էր: Հիմա ընդհանուր կարծիքն այն է, որ ձուկը դանակով ուտել չի կարելի:
Մեր նախնիները երևի շատ դառը փորձերից համոզվել էին, որ ձուկ ուտելիս չի կարելի երկաթե դանակ գործածել: Այդ կանոնը առհամարող մարդիկ անկողին էին ընկնում ու նույնիսկ մահանում: Հիմա արդեն հասկացել ենք, թե ինչից էր  դա. երկաթը հեշտ քայքայվող սպիտակուցների հետ (ձկան մսի մեջ շատ կա) ռեակցիայի մեջ է մտնում, որի հետևանքով առաջանում է թունավոր նյութ:
Այսօր արդեն կենցաղում երկաթե դանակ չի օգտագործվում. Շատ վաղուց ստեղծվել է չժանգոտվող պողպատը, որը կարելի է առանց վախի օգտազործել: Բայց գյուտն ուշացել էր. իր հետքը թողել էր: Հիմա ընդհանուր կարծիքն այն է, որ ձուկը դանակով ուտել չի կարելի:

2.Ընդգծված դարձվածքները փոխարինի՛ր տեքստի ոճին հարմար հոմանիշ բառերով:
Մեր դարաշրջանից 481 տարի առաջ Պարսկաստանի տիրակալ ֊Քսերքսեսը կռվի էր դուրս եկել  հունական պետությունների միության դեմ: Ավանդությունն ասում է, թե դա մտքին դրեց  միայն նրա համար, որ ուզում էր  թզի համը տեսնել, իսկ  աթենական օրենքներն այդ համեղ պտուղների արտահանության դեմն առել էին:
Փոքրասիական ժողովուրդների դիմադրությունն արյան մեջ խեղդելով, քաղաքները գրավելով, կրակի ճարակ դարձնելով  ու հողին հավասարեցնելով` պարսիկները հասան Եվրոպան Ասիայից բաժանող բնական արգելագծին` Հելլեսպոնտոսի նեղուցին: Նեղուցն անցնելու համար Քսերքսեսը կամուրջ կառուցել տվեց: Բայց երբ կամուրջն արդեն պատրաստ էր, սոսկալի փոթորիկ պայթեց, որն այն խորտակեց  ու ցրիվ տվեց: Արյունը Քսերքեսի գլխին խփեց, հրամայեց նեղուցի հախից գալխարազանի երեք հարյուր հարվածով և ջրի մեջ ստրկության շղթաներ գցել: Ջրի ջարդը տվողներին  հրամայված էր արտասանել հետևյալ խոսքերը. «Չարաղետ ջուր, քո տիրակալն այս պատիժը նշանակեց, քանի որ դու անազնիվ վարվեցիր, իսկ նա քեզ ոչ մի վատ բան չէր արել»: Եվ մինչ պատժում էին ծովին, թագավորը հրամայեց թռցնել գլուխներն այն մարդկանց, որոնց հրամայել էր կամուրջ կառուցել: Ծովի ու մարդկանց գլուխը մտավ, որ ավելի լավ է պարսից տիրակալի ճանապարհին դեմ չկանգնեն:
Հետո շինարարները ձեռնամուխ եղան  մի ուրիշ, ավելի ամուր կամրջի շինարարությանը: Երբ դա պատրաստ էր, ու Քսերքսեսի առջև արդեն իսկապես բաց էր Եվրոպա տանող ճանապարհը, տիրակալը տատանվում էր` անցնի՞, թե՞ չանցնի: Ամենայն հավանականությամբ վախենում էր ծովի վրեժխնդրությունից: Փոխանակ տեղն ու տեղը ճամփա ընկնելու`  նա հրամայեց քրմերին ամեն ինչ անել նեղուցի բարեհաճությունն ու ողորմածությունը նվաճելու համար, իսկ ինքն իր սուսերն ու ոսկե անոթները ծովին մատաղ արեց:  Զոհաբերությունից հետո սկսվեց անցումը, որը  հինգ օր ու գիշեր տևեց: Քսերքսեսը միայն վերջում սիրտ արեց  ու անցավ:
Մեր դարաշրջանից 481 տարի առաջ Պարսկաստանի տիրակալ ֊Քսերքսեսը պատերազմում էր հունական պետությունների միության դեմ: Ավանդությունն ասում է, թե դա մտքին դրեց  միայն նրա համար, որ ուզում էր  թուզը համտեսել, իսկ  աթենական օրենքներն այդ համեղ պտուղների արտահանության դեմն առել էին:
Փոքրասիական ժողովուրդների դիմադրությունն արյուն թափելով, քաղաքները գրավելով, կրակի ճարակ դարձնելով  ու հողին հավասարեցնելով` պարսիկները հասան Եվրոպան Ասիայից բաժանող բնական արգելագծին` Հելլեսպոնտոսի նեղուցին: Նեղուցն անցնելու համար Քսերքսեսը կամուրջ կառուցել տվեց: Բայց երբ կամուրջն արդեն պատրաստ էր, սոսկալի փոթորիկ պայթեց, որն այն խորտակեց  ու ցրիվ տվեց: Քսերսսեսը բարկացավ , հրամայեց նեղուցի  հաղթահարել  խարազանի երեք հարյուր հարվածով և ջրի մեջ ստրկության շղթաներ գցել: Ջրի  հետ կռիվ  հրամայված էր արտասանել հետևյալ խոսքերը. «Չարաղետ ջուր, քո տիրակալն այս պատիժը նշանակեց, քանի որ դու անազնիվ վարվեցիր, իսկ նա քեզ ոչ մի վատ բան չէր արել»: Եվ մինչ պատժում էին ծովին, թագավորը հրամայեց սպանել այն մարդկանց, որոնց հրամայել էր կամուրջ կառուցել: Ծովի ու մարդիկ հասկացան,  որ ավելի լավ է պարսից տիրակալի ճանապարհին դեմ չկանգնեն:
Հետո շինարարները որոշեցին մի ուրիշ, ավելի ամուր կամրջի շինարարությանը: Երբ դա պատրաստ էր, ու Քսերքսեսի առջև արդեն իսկապես բաց էր Եվրոպա տանող ճանապարհը, տիրակալը տատանվում էր` անցնի՞, թե՞ չանցնի: Ամենայն հավանականությամբ վախենում էր ծովի վրեժխնդրությունից: Փոխանակ տեղն ու տեղը  ճանապարհվելու`   նա հրամայեց քրմերին ամեն ինչ անել նեղուցի բարեհաճությունն ու ողորմածությունը նվաճելու համար, իսկ ինքն իր սուսերն ու ոսկե անոթները ծովին զոհաբերեց  Զոհաբերությունից հետո սկսվեց անցումը, որը  հինգ օր ու գիշեր տևեց: Քսերքսեսը միայն վերջում սիրտ արեց  ու անցավ:

Saturday, December 10, 2016

Առաջադրանք 34

Ուրիշի ուղղակի խոսքը դարձրեք անուղղակի.


ՈՉ ՈՔ ԻՆՁ ՉԻ ՍԻՐՈՒՄ

Փողոցում կանգնել էր մի կին և լաց էր լինում: Մոտով անցավ մի տղա: Նա խղճաց կնոջը, մոտեցավ նրան և ասաց.
— Տիկի՛ն, ինչո՞ւ եք լաց լինում:
Կինը միայն ուսերը թափ տվեց:
— Օ՜յ, տղա՛, դու ինձ չես հասկանա…
Տղան մեկ անգամ ևս հարցրեց.
-Տիկի՛ն, բայց ինչո՞ւ եք լաց լինում:
Կինը լացեց և լացակումած ասաց.
— Օ՜յ, տղա, ոչ ոք ինձ չի սիրում, ոչ ոքի ես պետք չեմ…
Տղան նայեց նրան և հարցրեց.
— Տիկի՛ն, իսկ դուք բոլորի՞ն եք հարցրել:
ՈՉ ՈՔ ԻՆՁ ՉԻ ՍԻՐՈՒՄ

Փողոցում կանգնել էր մի կին և լաց էր լինում: Մոտով անցավ մի տղա: Նա խղճաց կնոջը, մոտեցավ նրան և հարցրեց, թե ինչու է նա լաց լինում:   Կինը միայն ուսերը թափ տվեց և ասաց, որ տղան իրեն չի հասկանա: Տղան մեկ անգամ ևս հարցրեց, թե ինչու է կինը լաց լինում: Կինը լացեց և լացակումած ասաց տղային, որ իրեն ոչ ոք չի սիրում, որ ինքը ոչ ոքի պետք չէ: Տղան նայեց նրան և հարցրեց, արդյո՞ք տիկինը բոլորին է հարցրել: 

Monday, November 28, 2016

Մաթեմատիկա

2. Համեմատեք թվերը:
111
1.01 > 1.001
3/6  < 4/6
170/187 > 165/187
- 14/35< -15/35


Մարզում ենք հիշողությունը:
  1. Արդյո՞ք թույլ է տրված սխալ:
ա/ 3 մ + 2,5 մ = (3 + 2,5) մ  
Ճիշտ է
բ/ 200 կգ + 3 տ = (200 + 3) կգ
սխալ
գ/ 2,5 ժ + 3,5 ժ = (2,5 + 3,5) ժ     
ճիշտ է                
դ/  2 տ + 2 կգ = 2 (տ + կգ)
սխալ
ե/ 0,5 ժ + 0,5 ժ = ժ
ճիշտ է

Tuesday, November 22, 2016

Русский язык

Я иду в школу
Я возврашаюсь из школы
Я иду в  Моксву.
Я возврашаюсь из Москвы
Я живу в Москве
Я уежаю из Москвы
Я опаздываю на парa
Я с моим другом пошел в кафе
Я на похоронах не могу говорить
Я опаздываю на рейс





Жасмин Томпсон 
В мире есть много  певиц, но я люблю одну  английскую певицу. Ее зовут Жасмин Томпсон, ей 16 лет. В 2011 году она открыла свой собственный канал на youtube и стала выкладывать там каверы. У нее есть много песен,  например:  Sun goes down, Ain't nobody,  Adore, Rise up, Where we belong...   Первый кавер был на песню  Бруно Марса  The lazy song. Мне больше всех нравятся песни Aint nobody, Sun goes down и Rise up. Жасмин очень красивая. У нее длинные волосы. Она одевается очень модно. Я всегда пристально наблюдаю за ее творчеством. Она очень добрая и отвичает на все мои комментарии. Я всем советую слушать ее песни и стать ее поклонниками.      

Monday, November 21, 2016

English





My future profession 
Though, I like dancing, singing, cooking , translating, playing roles, but I don’t know what profession I will choose. I would prefer it to be starring in the movies or musicals. My favorite actor is Dylan O’Brien. He is starring in my favorite film “Teen Wolf”. So the end. 





A-4
B-6
C-2
D-8
E-7
F-3
G-1
H-5

Monday, November 14, 2016

Սիրում եմ երկինքը, այտնեղ լավ մարդիկ կան

Սիրում եմ երկինքը, այնտեղ լավ մարդիկ կան:

 Ինչո"ւ է  երկինքը  նրանց  տանում իր մոտ: 
Սա հարց է, որ բոլորն են տալիս իրենց: 
 Վերևում մեզ հարազատներն են, մեզ համար թանկ ու սիրելի մարդիկ: 
Մեզնից հեռանում են, էլ չեն էլ վերադառնում, գնում են անվերադարձ, 
առանց  հետ գալու: Ինչո՞ւ է այդպես: Ինչո՞ւ են գնում նրանք, այն 
լուսավոր հոգիները, մեզ համար ամենաբարի պատկերները, 
ինչո՞ւ են գնում: 

Սիրում եմ երկինքը, այնտեղ լավ մարդիկ կան: 

Wednesday, November 2, 2016

Երկար չէ այս ամենը

Կյանքն այնքան կարճ է, որ պետք չէ ժամանակ կորցնել մանր-մունր բաների վրա: Կյանքն այնքան կարճ է, որ պետք է վայելել ամեն մի վայրկյանը: Բոլորս էլ գալիս ենք ու մի օր գնալու ենք, ինչպես ասում են՝ օրդ ապրիր այնպես, ինչպես կապրեիր, եթե դա  վերջինը լիներ: Կյանքի հաճույքները շատ են, վայելիր կյանքդ, վայելիր կյանք-հաճույքը, որը տրված է քեզ: Երջանկացրու ընկերներիդ, երջանկացրու քո շրջապատին, վայելիր ամեն մի պահը ընկերներիդ ու ընտանիքիդ հետ: Երջանկացրու քեզ՝  քո կամ  քո ընկերների հաջողություններով, քո շրջապատով, քո ընտանիքով : Եղի՛ր բարի, մի՛ չարացիր , տո՛ւր այն ամենը դիմացինդ, ինչը որ կցանկանայիր՝ քեզ տային:  Տուր այն երջանկությունն ու ջերմությունը, որը ամեն մեկը կարող է տալ իր հարազատին, որ ամեն մեկն ունի իր մեջ՝ հենց այդ երջանկությունն ու ջերմությունը:  

Սևը և սպիտակը

Շուրջ բոլորը սև է ու սպիտակ, բայց  յուրաքանչյուրի մեջ կա իր գույնը՝ բաց կամ մուգ, կամ էլ շատ մռայլ, կամ էլ շատ պայծառ ու յուրահատուկ գույն: Կյանքի ընթացքում բոլորն ամեն օր  փնտրում են ու փորձում են գտնել իրենց սեփականը, անհատականը, իրենց՝ Աստծո կողմից տրված գույնը: Բոլորն իրենց ներսում ունեն այդ գույնը: Բայց կան մարդիկ, կան այն անհաջողակները, ովքեր փնտրում են, ձգտում ու ցանկություն ունեն գտնելու, բայց այդպես էլ չեն գտնում: Տանջվում  են շատ օրեր, զրկվում են շատ  բաներից, բայց ոչ, նրանց տրված չէ, նրանք չեն գտնում: Եվ ի վերջո նրանք մոռանում են այդ գույնի մասին. նրանք ապրում են սև ու սպիտակի մեջ: Նրանք այլևս չեն էլ ուզում լսել ուրիշ գույների մասին, նրանք ուղղակի մոռանում են գույների գոյության  մասին, նրանք մոռանում են գույնզգույնի, մոռանում եմ ծաղկի, խոտի, երկնքի գույների մասին ու այդպես էլ ապրում են սև ու սպիտակի մեջ: Բայց կան նաև մարդիկ, ովքեր փնտրում են, և նրանց ցանկությունն այնքան մեծ է, որ անգամ չեն էլ մտածում հետ կանգնելու մասին: Նրանց երջանկությունն է ձգում, նրանց իրենց  երջանկության ցանկությունն էուժ տալիս: Նրանք գնում են այդ ճանապարհով, նրանք անցնում ու հաղթահարում են ամեն ինչ, նրանք հասնում ու գտնում են իրենց գույնը,  կլինի  մուգ` տխուր ու մռայլ, թե պայծառ՝ գեղեցիկ ու արևոտ մի գույն:  Ինչպիսին էլ որ լինի այն, կարևորը գույնը գտնելն է: Եվ ինչ էլ որ լինի, ով էլ որ փորձի ձեզ հետ պահել ձերը փնտրել-գտնելու ճանապարհից, երբեք մի կասկածեք, երբեք մի մտածեք հետ կանգնելու մասին:

Saturday, October 29, 2016

Ձմռան շունչը

Եղանակը ցրտում է:  Օրը շուտ է քուն մտնում: Արևն էլ հաճախ չի երևում ու էլ նախկին սիրով իր լույսն  ու ջերմությունը չի տալիս մեզ: Օրերն արդեն մոխրագույն են դառնում:  Երկնքի վառ կապույտը փոխում է գույնը մոխրագույնով: Սա եղանակն է ընթերցանության, այն գրքերի, որ մնացել են այս օրերի համար: Սա տաք հագուստների ու  եթերային ձյան փաթիլների  եղանակն է: Ցուրտ օրերի եղանակն  է, որ ջերմացնում են միայն տաք թեյն ու գրքերի հաճելի պատմությունները: Թափվում են տերևներն, ու արդեն  ձնե թարմությունը սփռվում է ամբողջ քաղաքում:  Մեկի համար հաճելի եղանակ,մյուսի համար` շատ ցուրտ: Մեկը սիրում է այս եղանակն ու հաճույքով թափառում, մյուսն ամեն առավոտ տանջվում է այն մտքից, որ արդեն ձմեռն է մոտենում, և ձյուն է գալու: Իսկ երեխաներն ուրախ են.  շուտով ձյուն է գալու, ամանոր, Ձմեռ պապ... Օրերի մեջ կամաց-կամաց տոնական շունչ է մտնում:Տրամադրությունը տոնական է` դառնում ամբողջ աշխարհում: 

Thursday, October 13, 2016

Էլի կբացվի առավոտը

Կգա նոր օր, էլի կշողա արևը, էլի կբացվի առավոտը։ Չնայած հիմա մարդիկ շփոթի մեջ են, չեն հասկանում միմյանց, բայց բոլորն էլ հուսով են, որ էլի կգա մի օր ու  կբացվի առավոտը։ Մեկը  կորչում է աղմուկի մեջ, մյուսը փնտրում է այդ կորած մեկին... Մեկը կորցնում է գիշերվա մեջ, մյուսը գտնում առավոտվա բացվող լույսի մեջ: Ահա այսպիսին է մեր կյանքը.  չգիտենք ինչը, երբ, որտեղ ու ոնց կլինի: Կյանքը լի է անակնկալներով՝  գունեղ, կամ խամրած գրքի պես, որի հերոսը դու ես, որտեղ ամեն ինչ որոշում ես դու՝  քո մտքերով, քո խոսքերով, քո քայլերով։ Մի օր երկինքը կապույտ է, արևը շողում է, փայլում է ամբողջ աշխարհը, մի օր երկինքը մոխրագույն է, ու երկրի վրա շունչ չկա։ Ամեն առավոտ բացվում է յուրովի, բացվում է իր խնդիրներով ու լուծումներով։ Բայց բոոլորն էլ գիտեն,որ  էլի կգա մի նոր օր, ու կբացվի առավոտը։ 

Wednesday, October 12, 2016

Կյանք ապրելով

Կյանքը մենակ չես կարող անցնել: Կյանքն ապրելով հասկանում ես, որ եթե մենակ ես, երկու անգամ ավելի դժվար ես քայլում: Կյանքի ճանապարհը թեթև ու ուրախ անցնելու համար  ընկեր է պետք՝ հավատարիմ, վստահելի, ազնիվ: Շատերն ունեն այդ մեկին, շատերը կորցնում են ու նորից գտնում, շատերն ապրում- մեռնում են առանց գտնելու: Շատերն էլ գտել են, բայց կորցնում են, ու այդտեղ դժվարանում է ամեն ինչ:  Երբ ունես այդ մեկին, արդեն անհանգիստ ես լինում՝ վախենալով կորցնել նրան: Մեջդ է մտնում  այդ վախըորն ամեն առավոտ քեզ արթնացնում է՝ հուշելովոր զգույշ լինեսնրան հանկարծ չկորցնեսԴժվար է բաժանվել այն մարդուց, ով իրոք քեզ համար թանկ է:  Չգիտեմ ինչպես են կոչում այդ մեկին կյանքի ընկեր,  երկրորդ կես, թե ուղղակի պահապան հրեշտակ:  Բոլորն ուզում են գտնել այդ մեկին

Քիմիա

Նյութի զանգվածի պահպանման օրենքը

Քիմիական ռյակցյաների ժամանակ վերցված նյութերի զնագված միշտ  հավասար է ստցված նյութերի զանգվածին:

Նյութի բաղադրության պահպանման օրենքը, անկախ գտնվելու վայրից ստացման եղանակներկից նյութերը ունեն հաստատուն բաղադրություն:

Քիմիական  հավասարումը  դա քիմիական ռյակցայի պայմանական գրառումն է, քիմիական բանաձևերի և գործակիցների միջոցով: Ռյակցիյաները լինում են չորսը տեսակի`միացման, քայքայման տեղեկալման և փոխանակման: Միացման են կոչվում այնն ռյակցիյաները, որոնց ժամանակ երկու նյութից ստացվում է մեկ նյութ      : Քայքայման  ռեակցիա, որոնց ժամանակ  մեկ բարդ նյութից, ստանում ենք մի քանի նյութ: Տեղակալման ռեակցիանները կատարվում են պարզ և բարդ նյութերի միջև, որտեղ պարզ նյութի ատոմները տեղակալում են բարդ նյութի տարրի ատոմներից որևե մեկին Ա պլուս բց հավասար է ինչու աաախ ինչու ինչ դժվար ա դզեզ հետ դաս անելը: Փոխանակման ռեակցիաները կոտորվում են երկու բարդ նյութերի միջև որտեղ նրանք փոխանակվում են իրենց բաղադրիչ  մասերով:  


Պարզ նյութերը բաժանվում են մետաղների և ոչ մետաղների

Tuesday, October 11, 2016

Սեր է, թե ուրիշ մի բան


Սե՞ր է, թե՞ ուրիշ մի բան... Ահա սա, որ հիմա զգում եմ, որ տանջում է միտքս, խառնում է զգացումներս: Ինչպե՞ս բացատրել իմ այս զգացումը. ներսս դատարկ է, գույն չկա, անգույն մի էջ է, բայց... կա ինչ-որ բան,  երևում է աղոտ: Ահա, այնտեղ ինչ-որ բառեր են գրված, լավ չեն երևում, անգույն են, գույն չունեն: Բայց բառերը հարազատ են, ես եմ գրել դրանք, իմ նոր բացված անգույն էջի վրա: Ուզում եմ սկսել սկզբից, նոր էջից, թող որ անգույն, բայց նոր էջից: Սկսում եմ... Բայց այն զգացումը հետևում է ինձ, այն զգացումը, որն անըմբռնելի է, անհասկանալի ու միշտ հետևում է ինձ: Ի՞նչ է ուզում...Ես էլի բացում եմ նոր էջ, անգույն մի էջ, ու էլի գալիս են այն բառերը, այն հարազատ դարձած բառերը: Չեմ հասկանում, սե՞ր է, թե՞ ուրիշ մի բան...

Monday, October 3, 2016

Ինչպես էի շներ վաճառում

Վերլուծություն 
Մի տղայի մասին էր, ով փոքրուց շատ է սիրել կենդանիներին, նրանց խնամելը, շոյելը: Տղան մեծանալով շատ ավելի էր ուշադրություն դարձնում  ձիերին ու կովերին, իսկ շներին գերադասում էր կատուներից: Տղային բոլորը ասում էին, որ նա մինչև հիմա ինքնուրույնություն ձեռք չի բերել: Տղան այդ խոսքերից ակտիվանում է ու որոշում, որ պետք է զբաղվի շների առևտրով: Նա փորձում էր գտնել լավ մարդ, որ աշխատանքում օգներ իրեն ու շատ շներ բերեր, որ արևտուրը արագ զարգանար: Նրա երազանքը համարյա կատարվում է: Նա արդեն ուներ շներ, աջակից, մեծ խանութ, որտեղ ադրեն կազմակերպվում էր նոր տարվա գեղեցիկ զարդարանք ու հետաքրքիր մտահաղացումներ: Միայն վատ ու տգեղ գրված վերնագիրը կարող էր մարդկանց հուսահատեցնել ու դրդել, որ չմտնեն այդ խանութ, իսկ տղայի աջակիցը խանութում գրել էր «Գնեցեք շնիկներ։ Երեխաների համար ամենալավ տոնական նվերը սիրունիկ լակոտն է»: Մարդուն ինչեր  ասես կարող է թևեր տալ՝ իր նպատակին ու ուզածին հասնելու համար:  

Sunday, October 2, 2016

Թողեք, ես ընտրեմ թեման

Թողեք՝ ապրեմ իմ կյանքով, թողեք, ես ընտրեմ իմ թեման, ապրեմ իմ կյանքով ու  գնամ իմ ընտրած ճանապարհով: Թողեք  ճանապարհս շարունակեմ իմ ուզած արագությամբ: Ընտրելու իրավունք ունենք բոլորս, թողեք ամեն մեկը գծի իր շրջանը, ընտրի իր ուղին, իր ճանապարհը:   Ինձ թողեք՝  լինեմ ազատ, շփվեմ առանց կաշկանդվելու, լինեմ իմ հսկողության տակ:  Թողեք՝ ես ընտրեմ իմ մտքերի ընթացքը, ինչի մասին, երբ ու  ոնց  մտածեմ, ինչով հետաքրքրվեմ: Թողեք գնամ իմ նախասիրությունների ետևից: Ի վերջո  այն ամեն, ինչը ինձ է վերաբերում,  թողեք ինձ: Թողեք հանգիստ շունչ քաշեմ:  Թողեք ես որոշեմ:

Թողեք, ես ընտրեմ թեման

Թողեք՝ ապրեմ իմ կյանքով, թողեք, ես ընտրեմ իմ թեման, ապրեմ իմ կյանքով ու  գնամ իմ ընտրած ճանապարհով: Թողեք  ճանապարհս շարունակեմ իմ ուզած արագությամբ: Ընտրելու իրավունք ունենք բոլորս, թողեք ամեն մեկը գծի իր շրջանը, ընտրի իր ուղին, իր ճանապարհը:   Ինձ թողեք՝  լինեմ ազատ, շփվեմ առանց կաշկանդվելու, լինեմ իմ հսկողության տակ:  Թողեք՝ ես ընտրեմ իմ մտքերի ընթացքը, ինչի մասին, երբ ու  ոնց  մտածեմ, ինչով հետաքրքրվեմ: Թողեք գնամ իմ նախասիրությունների ետևից: Ի վերջո  այն ամեն, ինչը ինձ է վերաբերում,  թողեք ինձ: Թողեք հանգիստ շունչ քաշեմ:  Թողեք ես որոշեմ:

Tuesday, September 27, 2016

Սեպտեմբերի 27-ի արևոտ առավոտ

Մի արևոտ առավոտ, արևն այնքան ուրախ էր, որ լույսը բացվելուն  պես շուտ արթնացել էր ու շողերը գցել իմ պատուհանին:  Իմ` արևի նման փայլուն ու լոսավոր սենյակում քնած էի, երբ ինձ արթնացրեց արևի շողերը: Շողերից ես առույգացա ու առանց հոգնած ու քնկոտ ձևանալու վեր կացա ու գնացի պատուհանի մոտ, որի վրա էր մեծ արևի շոխքը: Երկինքը կապույտ էր, արևն ընկնում էր աչքերիս, ամպերը ճերմակ էին ու կարծես շա՜տ փափուկ, առավոտն արևոտ էր, ու օրվա տրամադրությունն արդեն բարձրանում էր:  Անհամբեր սպասում էի, թե երբ եմ դուրս գալու տնից, որ զգամ արևի տաք շողերը` իմ վրա: ահա եկավ այդ հաճելի պահը: Եղանակը իմ զգացողությունները իրականացրեց:  Ամբողջը իմ պատկերացումով էր, արևը շողում էր ինձ, ամպերը փայլում էին, իսկ կապույտ երկինքը պատկերը ավելի էր գեղեցկացնում: Հասա դպրոց, սկսվեց դասերը, դասի ժամանակ նստած էի պատուհանի կողքին: Արևը ինձ հետևել  և  գտել էր մեր դասարանում: Շողերը գցել էր իմ սեղանին, իսկ լույքը ցավեցնում էր աչքերս: Այդ պահին հիշեցի իմ առավոտը, ժպիտ հայտնվեց դեմքիս ու կարծես արդեն օրս կայացած էր: Բոլորին մաղթում եմ իմ նման արևոտ ու իմ օրվա պես արևոտ առավոտնե՜՜՜ր:

Sunday, September 25, 2016

Ազատության թևերը

Ազատ մարդ եմ, ազատ կյանքով, ապրում եմ ազատ:  Ազատությունը  ունի սկիզբ, չունի վերջ: Բայց իմ ազատությունը իմ սահմանների ու հնարավորությունների մեջ է. ազատ եմ այնպես, ինչպես ինձ հետ խոսելիս եմ ազատ: Սիրում եմ ազատության թևերը, որ ճախրում են ամենքի սրտում, ամենքի հոգում: Այն ազատությունը, որ տալիս է մարդկանց սեր, ուժ ու թևեր՝ միշտ դեպի առաջ շարժվելու համար: Սիրում եմ մարդկանց, ովքեր ունեն խոսքի ազատություն, հնարավորություն: Ազատ մտածելու հնարավորություն ունեն բոլորը, բայց քչերն են օգտվում դրանից, քչերն են դիմացինի հետ լինում ազատ: Ամենահաճելի բաներից մեկն է ազատ լինելը, ազատ մտածելը: Ազատությունն այնքան սիրուն է՝ քո պատկերացումներն են, քո մտածած պահերը, քո ցանկությունը: Ազատության թևերը թռչում են օդում, դու պետք է հասցնես բռնես, ու միշտ ազատ լինես: 

Wednesday, September 21, 2016

Սեպտեմբերի 21

Ահա եկավ այս օրը, այս սիրելի ու հաղթական օրը` Հայաստանի Հանրապետության անկախության օրը: Այս օրը շատերը սիրում են դպրոց չգնալու, շատերը՝ անկախության համար: Այսօրվա համար  հայերը պատրաստել էին շատ գեղեցիկ զորահանդես, հրապարակում:  Հրապարակը լիքն էր մարդկանցով, եռագույնով, ժպիտներով, պարերով ու երգերով: Մարզերից Երևան էին բերել մեծ ու շատ զենքեր: Զինվորները քայլում էին հպարտ, նրանց շնորհավորելու էին եկել շատ ու շատ մարդիկ: Օրը արևային էր առիթի նման, տրամադրությունն էլ ուրախ էր զինվորների նման: Զորահանդեսը վերջացավ, բայց ոչ ոք տուն չէր ուզում գնար: Տանը մայրիկին ու հայրիկին պատմելու շատ բան կար, թե ինչ մեծ ու սիրուն, ուժեղ զենքեր եմ տեսել: Օրս ավարտվեց ընտանեկան քննարկումներով, թե ով ինչ է արել այսօր:

Tuesday, September 20, 2016

Սեպտեմբերի 20

Այսօր ի վերջո գնացինք մեր ձիերի Ագարակը: Այնքան սիրուն էին ձիուկները, մեծ, բարի, ընկեր Լուսինեին էլ լսում ու սիրում էին: Ագարակը մաքուր էր, միայն ձիուկների հոտն էր գալիս: Անհամբեր սպասում եմ, թե երբ եմ ձի քշելու: Քանի որ մենք ունեինք քիչ ժամանակ, ուղղակի հասցրեցինք տեսնել ու սիրել ձիուկներին ու արդեն պետք է վերադառնայինք, քանի որ հաջորդ ժամը անգլերեն էր, և մենք չէինք կարող ուշանալ:  Եղանակը տաք էր, արևոտ, բայց միևնույն ժամանակ կար քամի: Շատ քայլելուց հետո հասանք դպրոց, և  սկսվեց դասը: Անգլերենի դասին նստում ենք հաճույքով, քանի որ մեր սիրած առարկաներից մեկն է:  Վերջին ժամը ֆիզկուլտուրա էր, դրա համար էլի տուն գնալուց շատ հոգնած էինք: Տանը մտածում էի վաղվա մասին, սեպտեմբերի 21-ի՝ Հայաստանի Հանրապետության Անկախության 25 ամյակի մասին, մտածում էի, որ վաղը հպարտ կգնամ գլխավոր հրապարակ ու գլուխս բարձր կնայեմ մեր զինվոր տղերքին: Դե, մինչ վաղը:

Friday, September 16, 2016

Սեպտեմբերի 16

Ողջույն, ողջույն, ինձ հարազատ դարձած բլոգում:  Այսօր սեպտեմբերի 16-ն էր, օրը՝ ուրբաթ, այսօրվա ամենաուրախ լուրը՝ վաղը և մյուս օրը տա՜նն ենք: Սա շատերի երազանքն է: Դպրոցում գործերը, դասերը, աշխատանքը լավ է, գնում է իր հունով ու իր դրական լիցքերով: Կասեմ այն, որ դեռ մենք չունենք ճիշտ դասացուցակ, միակ մեծ խնդիրը դա է: Դաս, որ սեպտեմբերից այս կողմ անում էինք առաջին անգամ,  տեխնոլոգիան է: Մենք ամեն տարի էլ անցել ենք այդ առարական: Մենք  տեխնոլոգիայից  հաճախում ենք կավագործության. այսօր դասարանի երեխաները և ես պատրաստել ենք բաժակ, ափսե, կուժ: Այսօր օրը ցուրտ էր  ու անձրևային: Ֆիզկուլտուրայի (սուսերամարտ) ժամին խաղացինք նաև բասկետբոլ. ասեմ, շատ լավ էլ ստացվում էր, լավ հոգնեցինք ու աբողջ էներգիան թողած դպրոցում՝ հասանք տուն: Երբ  զգացի մայրիկիս պատրաստած ուտելիքների հոտը, տուն մտնելուն պես վազեցի խոհանոց, արագ-արագ լվացվեցի ու համով-համով կերա: Ահա հիմա տանն եմ և պատմում եմ քեզ իմ այս օրը: Ժամը ուղիղ 23:05- է, և ես արդեն թողարկում եմ այս նյութը: Բոլորին բարի գիշեր ու լավ երազներ: 

Thursday, September 8, 2016

Սեպտեմբերի 8

Ողջույն, ես Եվան եմ, այս բլոգի ադմինը:  Կփորձեմ ամեն օրս փոքրիկ պատումով տեղադրել բլոգումս։ Սա կլինի իմ օրագիրը, բայց քանի որ իմ գաղտնիքները չեմ կարող գրել այստեղսա կլինի հանրային օրագիր։ Այսօր ամեն օրվա պես էլի շուտ արթնանալ,  էլի վազել դպրոց, էլի դասեր ու էլի բազում տնայիններ։ Դե արդեն գիտեք մեր առավոտյան պարապմունքնրի մասին, որոնք ամեն օր իրենց հետաքրքրություններն են ունենում։ Դպրոցում  ուրիշ նորություն չկա, այսօր էլ էլի ունեինք դժվար, բայց միաժամանակ հետաքրքիր ու կարևոր դասեր, որոնցից էին աշխարհագրությունը, հանրահաշիվն ու հայոց լեզուն։ Իսկ այ մեր բարդ լեզու իսպաներենը ամենահետաքրքիր ու ամենագեղեցիկ լեզուներից մեկն է, թե թվերն են գեղեցիկ, թե խոսելաձևը։ Ընկերների կարոտը մեկ շաբաթում արդեն առել ենք,  բայց էլի չեն վերջանում ամռան մասին հիշողություններն ու դրանց մասին կիսվելը, իրար հետ մեզ հետաքրքրող թեմաներից խոսելը։ Այսքանը այսօրվա մասին, մինչ  վաղը։

Wednesday, August 31, 2016

Ամառվա սկիզբն ու ընթացքը

Տաք, հետաքրքիր, ամենալավ մարդկանց հետ, ամենահավես  օրերը սկսեցին հուլիսից, երբ առաջին անգամ շարժվեցի քաղաքից դուրս՝ դեպի Ստեփանավան: Քաղաք հասնելուն պես ժպիտն ու ուրախությունը պատել էր ինձ, ընկել էի մտքերի մեջ, մտածում էի օրերիս մասին, թե ինչ անեմ ամեն մի օրը: Առաջին օրերին փորձում էի ընկերներիս կարոտն առնել: «Սևանի ափին» գիրքը, որը տատիկիս տանն էր, ես ամեն տարի ուզում էի կարդալ, ահա այս տարի ես կարդացի ու պատկերացրեք այնքան հետաքրքիր էր, որ օրվա մեծ մասը ես Կամոյի, Հասմիկի, Գևորգի հետ էի (գրքի հերոսներն են): Հա, մեկ էլ ես կարծում եմ, որ նման եմ Գևորգին, որովհետև նա շատ է սիրում ուտել: Այնքան շատ էի կարոտել քաղաքը, որ ամեն օր դուրսն էի, նույն ճանապարհով մի քանի անգամ քայլում էի ու չէի հոգնում, ընկերների ու բարեկամների հետ հանդիպելով էր անցնում ամառը: Երևանի ու Ստեփանավանի հեռավորությունը այդքան էլ շատ չէ, բայց այնտեղ այնքան էլ շոգ չէր: Բայց այն օրերին, որոնք շատ տաք էին, վերցնում էինք շշերը ջրով լի, և այդ օրը մեզ համար դառնում էր  Վարդավառ: Բացի Ստեփանավանից՝ ճամփորդել եմ Գորիսո՜վ, Հրազդանո՜վ: Գորիս հասնելու համար երկար ճանապարհ է պետք անցնել, բայց սարերին, անտառներին, քարերին, ժայռերին, գեղեցկությանը հետևելով քեզ թվում է, թե մի քանի վայրկյանում հասար: Իրոք, Գորիս տանող ճանապարհը շատ սիրուն է.   բարձր քարերը կարծես ընկնում են, դա ուրիշ գեղեցկություն է: Օրագրումս կարող եմ նշել, որ 2016 թվականի ամռանը ես նստել եմ Գինեսի ռեկորդների գրքում գրանցված աշխարհի ամենաերկար հետադարձելի ճոպանուղին (5752 մ)  320 մետր բարձրության վրաորը տանում էր դեպի Տաթևի վանք: Տաթևի վանքում առաջին անգամ էի. ամեն ինչ շատ գեղեցիկ էր, հետաքրքիր, իսկ բարձրությունը՝ վախենալու: Գորիսում երկար թափառելուց հետո պետք էր վերադառնալ Երևան, պատրաստվել դպրոցին ու դասերին: Իմ ամառը սա էր, իսկ  վաղը, երբ կմտնեմ դպրոց, կտեսնեմ դասարաններն ու ընկերներիս, այդ ժամանակ արդեն կհասկանամ, որ իմ ամառը մնաց հետևում: 

Saturday, June 4, 2016

Ճամբարային հետաքրքիր օր

Օրը հետքրքիր դարձնելու համար պետք են ընկերներ, լավ տրամադրություն, տաք եղանակ: Թանգարաննել ունի րի տեղը օրվա մեջ: Ընկերները,  լավ տրամադրույունն ու տաք եղանակը տարան մեզ Ժամանակակից Արվեստի թանգարան:   Թանգարանում կային շատ-շատ գեղեցիկ նկարներ, հեղինակներից ամենաշատը դուր եկավ Հակոբ Հակոբյանի մտքերն ու նկարները: Ամենաշատը՝ Հակոբ Հակոբյան Միայնակ մարդը, Հայելիով կինը: Մնացած հեղինակներից դուր եկան Հովհաննես Սեմերջյանի Պապիս թաղումը, Վրույր Գալստյանի Մտորումներ Շարքը, Թալին Զեբույանի Սահմանգծումը: Թանգարանը լի էր նկարներով, նկարները դրված էին հարմարավետ տեղերում և հաճելի էր թանգարանում ման գալը: Թանգարանից դուրսգալուց մենք ներկայացրեցինք մեր դպրոցն ու մեզ, նաև ասեմ, որ այնտեղ մեզ շատ հավանեցին: Թանգարանից հետո  քայլեցինք դեպի Օպերա, քանի որ սոված էին այնտեղ ճաշեցինք, խաղացինք, հանգստացանք,

Tuesday, May 24, 2016

Մարդ ում վստահում եմ

Մարդ ում վստահում եմ


Մարդ, ընկեր, թե՞ քույր։  Մարդ, ում ամեն ինչ եմ վստահում, քույրս է։ Նա ինձ ավելի լավ է ճանաչում, քան ես ինքս ինձ։ Իմ մասին գիտի ամեն ինչ։ Չգիտեմ ինչի եմ ամեն ինչ վստահում, բայց ես նրան պատմում եմ ամեն ինչ, իսկ պատմելուց հետո ինձ շատ լավ եմ զգում, թեթևացած։ Երևի նրանից է, որ  վստահ եմ հաստատ ոչմեկի չի պատմի այն ամենը, ինչ պատմում եմ նրան։   Նրան վստահում եմ նաև այն ամենը ինչը փչացնում եմ։ Օրինակ՝ եթե ես ինչ-որ մի բան փչացնում եմ, կեղտոտում, ջարդում։ Ես ասում եմ նրան, որ ինչ-որ բան մտածենք և մայրիկը չտեսնի։ Քույրս իմ միակ ու բարի ընկերն է, որ սիրում եմ իրեն, վստահում ու միշտ կիսվում իր հետ։ Քույրս չի խանդում, չի նեղացնում, ուզում է անել ամեն ինչ, որ ես ինձ լավ զգամ։ 

Էլի գարուն կգա․․․

Էլի գարուն կգա․․․


Բնության հոտն արդեն գալիս է․․․ գարունն է գալիս։ Դասեր, խաղեր, ծաղիկներ, ընկերներ և կանաչ բնություն։ Այս ամենը գարնան նկարագրությունն է՝ իմ պատկերացմամբ։ Դաշտերը պայծառ են և շողում են,  ինչպես արևը։ Պայծառ մտքերը հանգիստ չեն թողնում։ Ուզում եմ վազեմ, քայլեմ դաշտերով, պառկեմ խոտերին և երազեմ։ Երազեմ նրա մասին, ինչը պայծառ է և ցանկալի։ Գարնան ընթացքը շատ արագ է լինում։ Գարունը վազում է իմ կյանքում, ես չեմ նկատում նրան՝ ոնց եկավ, ոնց անցավ։ Գարունը սովորեցնում է մանուկներին ժպտալ, մեծերին՝ վայելել։  Իսկ երբ ավարտվում է Գարունը,  գալիս են ամառվա գեղեցիկ տեսարանները, բայց կանաչ բնությունը մնում է և մարդկանց երեսին հիմար ժպիտ է բերում։ Էլի գարուն կգա․․․ Էլի բնություն։

Իմ երեկվա օրը

Իմ երեկվա օրը


Արթնացա ու առաջին բանը, որ եկավ մտքիս` ընկերներս էին: Մեկ գիշերվա մեջ հասցրել էի կարոտել նրանց: Հիշեցի նրանց, մեր խաղերը, դասերը ու արագ-արագ հագնվեցի, պատրաստվեցի և դուրս եկա տնից: Եղանակը արևոտ էր, բայց միաժամանակ ցուրտ: Մեքենայի մեջ մտածում էի, թե երբ կհասնեմ, և երբ հասնեմ` երեխաներից  որևէ մեկը եկած կլինի՞: Հասա դպրոց, բակում երեխաները շատ էին, և բոլորը  շտապում էին շուտ մտնել դպրոց և տեսնել իրենց ընկերներին: Ես նույնպես նրանց նման շտապում էի: Մտա դպրոց, հանդիպեցի ընկերներիս, և սկսվեց մեր հետաքրքիր ու մարդաշատ առավոտյան պարապմունքը: Մեզ հյուր էին եկել վանաձորցիները և սպիտակցիները: Մենք նրանց համար Տերյան արտասանեցինք, պարեցինք և նրանք նույնպես մեզ հետ սկսեցին պարել: Վերջացավ առավոտյան պարապմունքը: Մենք` աղջիկներով, ընկեր Մերիի խնդրանքով գնացինք համերգասրահ, որտեղ մեզ նա սովորեցրեց Կոմիտասից միքանի երգ: Սովորեցինք երգերը և շտապեցինք դեպի կենսաբանության դասարան: Իսկ հաջորդ առարկան մեզ մոտ ընտրությամբ գործունեություն էր: Ես և իմ ընկերուհիները  ընտրել ենք իսպաներեն լեզուն: Սովորեցինք նախադասություններ և բառակապակցություններ,  որոնք շատ են օգտագործվում:  Դասի վերջին րոպեներին արդեն զգում էինք, որ կարոտել ենք բուֆետը

Պատուհան

Պատուհան

Մարդիկ իրենց ներսում ունեն պատուհաններ։ Դա բնավորթյան պես մի բան է, որը ուղեկցում է քեզ ամբողջ կյանքում։ Պատուհանից դուրս կտեսնես այն բաները, ինչ որ ուզում ես, ինչը քեզ դուր է գալիս, և այդ ամենը դու կտեսնես քո օգնությամբ, քո ցանկությամբ։ Պատուհանին դու նայում ես, ասում ես այն, ինչ ուզում ես, դու խոսում ես նրա հետ։ Խոսում, պատմում այն ամենը, ինչը եղել է քեզ հետ։

Շրջանավարտի ֆոտոցուցահանդեսի հրավեր․ Եվա Բերբերյան

  Վայրը՝ Մայր դպրոցի փոքր դահլիճ, օրը՝ ապրիլի 28, ժամը 13։00 Իմ անհատական ֆոտոցուցահանդեսը Ղեկավար՝ Անի Սարգսյան «Ցտեսություն-ցնծություն» նա...