Thursday, March 10, 2016

Մի Նեղացրեք մարդուն․․․ Լեոնիդ Ենգիբարյան

Մարդուն իզուր տեղը, հենց այնպես պետք չէ նեղացնել, որովհետև դա շատ վտանգավոր է: Իսկ եթե հանկարծ նա Մոցա՞րտ է: Բացի այդ, նա դեռ չի հասցրել ոչինչ գրել: Դուք նրան կնեղացնեք, և նա, ընդհանրապես, ոչինչ չի գրի: Չի գրի մեկը, հետո՝ մյուսը, և աշխարհում կպակասի գեղեցիկ երաժշտությունը, կպակասեն լուսավոր զգացմունքներն ու մտքերը, իսկ դա նշանակում է՝ կպակասեն և լավ մարդիկ:
Իհարկե, ոմն մեկին կարելի է նեղացնել, չէ՞ որ բոլորը Մոցարտ չեն, բայց, այնուամնեայնիվ, իսկ եթե հանկարծ…
Մի՜ նեղացրեք մարդուն, պետք չէ:
Դուք այնպիսին եք, ինչպիսին՝ նա:
Պահպանե՜ք միմյանց, մարդի՜կ:

Եթե դու նեղացնես մարդուն, դու էլ կարժանանաս դրան։  մԱրդը միշտ առժանի է գովասանքի ու ներումների: Մարդուն նեղացնելուց վիրավորում ես նրան և նա էլ չի ուզի իր սկսած գործը ավարտին հասցնել:Այդ ժամ նրա հույսն ու հավատը կկորի այն մասին, որ նա էլ ոչ մեկի պետք չէ կամ էլ ուղղակի նրա տրամադրությունը կնկնի: 

Friday, March 4, 2016

Գրաբարյան Փոխադրություններ

Լսէք ահաւասիկ. ել սերմանաւղ սերմանել:  Եւ եղեւ ի սերմանելն, ոմն անկաւ առ ճանապարհաւ, եւ եկն թռչուն եւ եկեր զնա:  Եւ այլն անկաւ յապառաժի՝ ուր ոչ գոյր հող բազում. եւ վաղվաղակի բուսաւ: Քանզի ոչ գոյր հիւթ երկրին,  եւ յորժամ ծագեաց արեւ՝ ջեռաւ, եւ զի ոչ գոյին արմատք՝ ցամաքեցաւ:  Եւ այլն անկաւ ի մէջ փշոց. ելին փուշքն եւ հեղձուցին զնա, եւ պտուղ ոչ ետ:  Եւ այլն անկաւ յերկիր բարւոք. եւ ելեալ աճեցեալ տայր պտուղ, եւ բերէր ընդ միոյ՝ երեսուն, եւ ընդ միոյ՝ վաթսուն, եւ ընդ միոյ՝ հարիւր:

Ահա լսեք․ վեր կացավ սերմ անողը գնաց սերմը ցանելու։ Եվ այնպես եղավ, որ սերմ անելու ժամանակ, մի սերմը ընկավ ճանապարհին, թռչունը եկավ և կերավ այդ սերմը։ Մեկ ուրիշը ընկավ ժայռի վրա, որտեղ շատ հ՛ող չկար, և  արագ բուսնեց։ Քանի որ  պարարտ հող չկար, երբ որ արևը ծագեց, վառվեց, և քանի որ արմատ չուներ, չորացավ։  Մյուս սերմն ընկավ փշերի մեջ, բայց փշերը մեծացան ու խեղդեցին նրան, և պտուղ չտվեց։ Մյուսը ընկավ մշակված հողի մեջ։ Ելավ, աճեց ու մի անգամ երեսուն, մի անգամ վաթսուն և մի անգամ էլ հարյուր պտուղ տվեց։


Գարնան դռները բացվեցին
Ձմեռն էանց, անձրեւք անցին եւ գնացեալ մեկնեցան: Ծաղիկք երեւեցան յերկրի մերում, ժամանակ եհաս հատանելոյ, ձայն տատրակի լսելի եղեւ յերկրի մերում: Թզենի արձակեաց զբողբոջ իւր, որթք մեր ծաղկեալք ետուն զհոտս իւրեանց: Արի եկ, մերձաւոր իմ, գեղեցիկ իմ, աղաւնի իմ, եւ եկ դու: Երեւեցո ինձ զերեսս քո եւ լսելի արա ինձ զբարբառ. զի բարբառ քո քաղցր է, եւ տեսիլ քո գեղեցիկ:

Գարնան դռները բացվեցին





Ձմեռն անցավ, անձրևները անցան և գնալով հեռացան։ Ծաղիկները երևացին մեր երկրում, ժամանակը հասավ էտելու, տատրակի ձայնը լսվեց մեր երկրում։ Թզենին արձակեց իր բողբոջները, մեր ծաղկած որթերը տվեցին իրենց բույրերը։ Վեր կաց իմ մերձավոր, իմ գեղեցիկ, իմ աղավնի, և դու էլ արի։ Ցույց տուր ինձ քո երեսը և լսելի դարձրու ինձ քո խոսքը, քանի որ , քո թոսքը քաղցր է և տեսքը քո գեղեցիկ է։

Հատվածը երկու մասի բաժանիր և բացատրիր այդ բաժանումը: Իսկ ինչպե՞ս են դրանք իրար հետ կապվում:



Առաջին մաս

Ձմեռն անցավ, անձրևները անցան և գնալով մեկնեցին։ Ծաղիկները երևացին մեր երկրում, ժամանակը հասավ էտելու, տատրակի ձայնը լսվեց մեր երկրում։ Թզենին արձակեց իր բողբոջները, մեր ծաղկած որթերը տվեցին իրենց բույրերը։



Երկրորդ մաս
Վեր կաց իմ մերձավոր, իմ գեղեցիկ, իմ աղավնի, և դու էլ արի։ Ցույց տուր ինձ քո երեսը և լսելի դարձրու ինձ քո խոսքը, քանի որ , քո թոսքը քաղցր է և տեսքը քո գեղեցիկ է։

Շրջանավարտի ֆոտոցուցահանդեսի հրավեր․ Եվա Բերբերյան

  Վայրը՝ Մայր դպրոցի փոքր դահլիճ, օրը՝ ապրիլի 28, ժամը 13։00 Իմ անհատական ֆոտոցուցահանդեսը Ղեկավար՝ Անի Սարգսյան «Ցտեսություն-ցնծություն» նա...