Սեպտեմբերի 20

Այսօր ի վերջո գնացինք մեր ձիերի Ագարակը: Այնքան սիրուն էին ձիուկները, մեծ, բարի, ընկեր Լուսինեին էլ լսում ու սիրում էին: Ագարակը մաքուր էր, միայն ձիուկների հոտն էր գալիս: Անհամբեր սպասում եմ, թե երբ եմ ձի քշելու: Քանի որ մենք ունեինք քիչ ժամանակ, ուղղակի հասցրեցինք տեսնել ու սիրել ձիուկներին ու արդեն պետք է վերադառնայինք, քանի որ հաջորդ ժամը անգլերեն էր, և մենք չէինք կարող ուշանալ:  Եղանակը տաք էր, արևոտ, բայց միևնույն ժամանակ կար քամի: Շատ քայլելուց հետո հասանք դպրոց, և  սկսվեց դասը: Անգլերենի դասին նստում ենք հաճույքով, քանի որ մեր սիրած առարկաներից մեկն է:  Վերջին ժամը ֆիզկուլտուրա էր, դրա համար էլի տուն գնալուց շատ հոգնած էինք: Տանը մտածում էի վաղվա մասին, սեպտեմբերի 21-ի՝ Հայաստանի Հանրապետության Անկախության 25 ամյակի մասին, մտածում էի, որ վաղը հպարտ կգնամ գլխավոր հրապարակ ու գլուխս բարձր կնայեմ մեր զինվոր տղերքին: Դե, մինչ վաղը: