Քաջ, թե՞ բախտավոր Նազարը:

Գյուղի հայտնի վաղկոտ ու անգործ Նազարն է. համենայնդեպս, գյուղը իրեն այդպես է ճանաչում: Այս աշխարհում պետք է հավատալ ամեն ինչին: Երբեք մի ասա՝ երբեք: Մի քայլը կարող է հարյուր ութսուն աստիճանով փոխել կյանքդ: Մեզ ընդամենը այդ քայլն է պետք: Նազարի համար կյանքը շռայլ էր, թեպետ գյուղը իրեն որպես վախկոտ էր ճանաչում, ամեն դեպքում, կարծում եմ, կյանքը վայելում էր. ո՞վ չի ուզի իր փոխարեն անեն ամեն ինչ։ Սկզբում իր փոխարեն ամեն ինչ կինն էր անում, հետո էլ Նազարի կյանքը փոխեց իր բախտը: Երբեք չէր մտածել, որ կարող է սպանել, թեկուզ դա հեքիաթում ճկույթի ծայրի չափ ճանճեր էին, ամեն դեպքում, դա բացահայտում էր իր համար: Իր քայլից զարմացած՝ մտածեց, որ պետք է բոլորն իր արածի մասին իմանան: Մենք բոլորս էլ այդպիսին ենք: Ուզում ենք մեզ աշխարհը լսի, ծափահարի ու ոգեշնչի: Վախկոտ Նազարը կամաց-կամաց դառնում էր քաջ, անվախ՝ իրականում վախեցած էր եղբայրներին տեսնելիս, բայց տպավորություն է թողնում բարկացածի, ուզում է շուտ փախչել վագրից, բոլորը մտածում են՝ անզեն է ուզում սպանի վագրին, կատաղած ձիուց ազատվելու համար բռնում է փտած ծառի ճյուղից, և ճյուղը պոկվում է, թշնամին վախենում է՝ մտածելով, որ Նազարը ծառերը արմատահան անելով գալիս է: Գյուղացիների համար Նազարը հերոս է: Միևնույն է, մենք այն չենք, ինչ տեսնում է հասարկությունը, մենք այն ենք, ինչ մտածում ենք ու զգում: