Քայլեր անելիս ոչ մեկ երբեք չի մտածի, թե այդ քայլից ինչ կզգա դիմացինը: Հաճախ իրենց փորքիկ մի քայլով այնքա՜ ն են երջանկացնում դիմացինին, որ անգամ հենց իրենք չեն կարող պատկերացնել,թե որքան: Փոքրիկ քայլերը ամենանուրբ ու ամենազգույշ քայլերը... Նրանք անում են դա առանց մտածելու, առանց պատկերացնելու, թե ինչ են տալիս դիմացինին... բայց անում եմ: Անում են, որովհետև այդպես է ճիշտ: Կյանքում ամեն մեկի համար պետք է լինի այդպիսի մեկը, ով թեկուզ առանց գիտակցելու կերջանկանկացնի իրեն, բայց երբեք առանց գիտակցելու չի կոտրի ու չի ցավացնի:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Շրջանավարտի ֆոտոցուցահանդեսի հրավեր․ Եվա Բերբերյան
Վայրը՝ Մայր դպրոցի փոքր դահլիճ, օրը՝ ապրիլի 28, ժամը 13։00 Իմ անհատական ֆոտոցուցահանդեսը Ղեկավար՝ Անի Սարգսյան «Ցտեսություն-ցնծություն» նա...
-
Կարոտում եմ, կարոտում եմ հուշերիս մեր բակի, ընկերներիս ու մանկությանս եմ կարոտում: Երբեք չեմ սիրել, որ երեխային կտրում են իր բակից, իրեն... -
Ծովը մթնում էր, հեռվում նաև մայրեր մտնում արեգակը:Երկնքում անցնում էինք բազմագույն ամպերը: Ես վայելում է այդ երեկոն: Նավակ վարձեցի, որ զբոս...
-
Եղանակը ցրտում է: Օրը շուտ է քուն մտնում: Արևն էլ հաճախ չի երևում ու էլ նախկին սիրով իր լույսն ու ջերմությունը չի տալիս մեզ: Օրերն արդեն մ...
No comments:
Post a Comment