Վերլուծություններ

24.12.2014 Հեքիաթը շատ հետաքրքիր էր: Այս հեքիաթի գլխավոր ասելիքը այն էր, որ ամենալավ տեղը մարդու համար իր ծննդավայրն է և նրանից հեռու չես կարող մնալ և երջանիկ ապրել: Եղևնին չգիտեր, որ տխուր է լինելու առանց իր ընկերուհի եղևնիների, առանց թռչչուների ծըվծըվոցով երգերի, առանց անտառի ջերմությանն ու գեղեցկության: Ինձ դուր չեկավ եղևնին, որովհետև կարծում եմ, որ նա համառ էր ուզում էր մեծանալ գեղեցիկ լինել, բայց նայև դուր եկավ, որովհետև նա ուզում էր գեղեցկացնել սենյակը իր գեղեցիկ և հմայիչ ճյուղերով:

23.12.2014

Այս պիեսի գլխավոր ասելիքը այն էր, որ պետք չէ շատ բան ուզել, ձմեռ պապիկից, որ բավարարվենք մեր ունեցածով, չէ՞ որ մեզ աշխարհը տված է ապրելու համար և այն շատ լավ տեղ է, չէ՞ որ գիշեր ունենք, որպեսզի հանգստանանք և քնենք մենք ունենք դրանց հնարավորությունները: Հեղինակը խնդրում էր, որ ձմեռ պապը շարունակ չհարցներ երեխաներին թե ի՞նչ են ուզում և երեխաները չկարծեն, որ դու պատրաստվում ես տալ նրանց ինչ ուզում են: Փորձիր նրանց բացատրել, որ նրանք ամեն ինչ ունեն, անգամ եթե նրանք աղքատ են և ուզում են գեղեցիկ տուն, որ ապրեն, կարող է նայև զգեստների, ուտելիքի և բոլոր ուրիշ բաների համար: Երեխաներին ոգևորիր, որ նրանք ունեն ամեն ինչ երջանիկ լինելու համար:Երեխաները ձմեռ պապիին հավատում են: Ձմեռ պապ եթե երեխաներին չես կարողանում տալ այն ինչ նրանք ուզում են, բացատրիր, թե որ քան նրանք արդեն ունեն: ԵՎ մարդկանց նվիրելը միակ բանն է, որ կարող է ցանկացած մարդու երջանկացնել նախադասության մեջ գլխավոր ասելիքն է:

Վերլուծեք հեքիաթը՝ պատասխանելով հետևյալ հարցերին:
1. Գրավոր պատմեք երկու ծառերի մասին, համեմատեք նրանց:
2. Ո՞րն է հեքիաթի գլխավոր ասելիքը:
3. Համաձայն եք արդյո՞ք ստեղծագործության ասելիքի հետ, ինչո՞ւ:
4. Ձեզ ամենից շատ ո՞ր կերպարն է դուր եկել, ինչո՞ւ:
5. Որպես վերջաբան՝ գրեք ձեր կարծիքը ստեղծագործության մասին:
Նոր վերջաբան հորինեք առակի համար:

22.12.2014

Կանաչ եղևնին փոքրիկ էր շատ, սիրտը բարի էր, իսկ բարդին շատ համառ էր և միայն ուզում էր, որ ինքը մեծանա և գեղեցիկ լինի: Հեքիաթի գլխավոր ասելիքը այն էր, որ միայն պետք չէ քեզ լավ լինի, բոլորն էլ ուզում են գեղեցիկ, հմայիչ և բարձրահասակ լինեն և մի եղիր այդքան գոռոզ, որքան Բարդին էր, այլ օգնիր բոլորին, որ հասնեն իրենց նպատակին: Այո, համաձայն եմ, որովհետև հեղինակը իրականությունն է գրել: Ինձ ամենից շատ դուր եկավ Կանաչ և փոքրիկ եղևնին, որոհետև նա բարի էր, թեև նրան բարդին չօգնեց, բայց նա բարդուն տաքացրեց իր կանաչ տերևներով և բարդին չմրսեց: Ինձ շատ դուր եկավ այս հեքիաթը: Ես նաև կցանկանայի, որ մի քիչ էլ այգեպանի մասին պատմեր հեղինակը և երբ որ զրուցում էին եղևնիները այգեպանը գար և որևէ խորհուրդ տար նրանց կամ ինչ-որ այդպիսի մի բան: Ինձ թվոմ է պետք չէ հորինել վերջաբան, որովհետև շատ համապատասխան և մի քիչ էլ հուզիչ վերջաբան է:

Լրացուցիչ աշխատանք   Վերլուծեք առակը՝ պատասխանելով հետևյալ հարցերին:1. Գրավոր պատմեք երկու եղևնիների մասին, համեմատեք նրանց:2. Ո՞րն է առակի գլխավոր ասելիքը:3. Համաձայն եք արդյո՞ք առակի ասելիքի հետ, ինչո՞ւ:4. Ձեզ ամենից շատ ո՞ր կերպարն է դուր եկել, ինչո՞ւ:5. Որպես վերջաբան՝ գրեք ձեր կարծիքը ստեղծագործության մասին:Նոր վերջաբան հորինեք առակի համար:

Եղևնիները տարբեր էին, մեկը համառ էր, իսկ մյուսը սիրում էր օգնել: Մեկը տգեղ էր, իսկ մյուսը շատ գեղեցիկ: Տգեղ եղևնին հարուստ էր խելքով, իսկ գեղեցիկ եղևնին հարուստ էր իր գեղեցկությամբ, որը չուներ մյուս եղևնին: առակի գլխավոր ասելիքը այն է, որ պետք չէ լինել համառ, ինքնահավան այլ պետք է լինել, երջանիկ և այդ երջանկությունը փորձեք գտնել, ոչ թե ձեր, այլ մարդկանց մեջ, օգնելով նրանց երջանիկ զգալ: Այո, ես համաձայն եմ առակի ասելիքի հետ, որովհետև դա ճիշտ է: Ինձ ամենից շատ դուր եկավ տգեղ եղևնու կերպարը, որովհետև տգեղ եղևնին ուշադրություն չէր դարձնում իր տգեղության վրա և օգնում էր մարդկանց, բայց ինձ գեղեցիկ եեղևնին էլ դուր եկավ, որովհետև վերջում իր սխալը հասկացավ: Ես հավանեցի այս ստեղծագործությունը, նա մեզ ուսուցանումմ էր: Ես հասկացա, որ պետք չէ լինել գոռոզ:

12.12.2014II դասԱռաջադրանք 35 /03-04.12.2014/

Փայլլող ձմեռ է: Լուսամուտներից դուրս հիանալի ձմեռ է և մարդիկ հիանում են ձյան փայլով: Մարդիկ չեն ուզում քնել, որովհետև ուզում են անընդհատ նայեն, աչք չթարթեն միայն նայեն: Սիրում են այս եղանակը: Ձյունը երջանկացնում է մարդկանց իր հետաքրքիր արկածներով և գույով: Հետաքրքիր է. Արև չկա, միայն դա է : Բոլոր փողոցներում և մայթերում ձյունն է շողշողում: Կարծես սպիտակ տերև լինեն, որ պարելով, ուրախ թափվում են, թափվում: Երազները միայն ձյան, փաթիլի, լուսնի և արևի մասին են լինում:

Կարդալ հատվածները՝ ուշադրություն դարձնելով ձմեռային պատկերներին:

1. Լուռ, արծաթաշող գիշեր է. ձյուն է ու լուսին։ Փայլում է ձյունը տանիքների վրա, փայլում է ցանկապատերին և շողշողում ծառերի ճյուղերին։Ամեն ինչ ողողված է լուսնի առատ լույսով։Փոքրիկ քաղաքը քնած է խաղաղ։ Փողոցները դատարկ են. պահակներ անգամ չեն երևում։ Շները երբեմն հատ-ընդհատ հաչում են լուսնի վրա և, ուշադրության չարժանանալով, լռում զայրացած մռռոցով։ Կեսգիշերից անց է, բայց քաղաքացի Հակոբի քունը չի տանում։ Չնայած սենյակը տաք է, անկողինը փափուկ, բայց և այնպես քնել չի կարողանում։ Այս բանը պատահում է գրեթե ամեն գիշեր։ Օ՜, երկար են ձմռան գիշերները, մարդ հոգնում է քնելուց։ Եվ Հակոբը լուսամուտից նայելով լուսնի առատ լույսին, շողշողուն ձյուներին, մտածում է.— ի~նչ լավ կլինի ձմռան գիշերն էլ ամառվա պես կարճ լինի, մարդիկ իզուր ժամանակ չեն կորցնի և կաշխատեն մի բան գլուխ բերել, թե չէ անխոս պառկելուց ի՞նչ օգուտ։ Մտածում է Հակոբը, տնքում է հոդացավ ունեցողի նման և հազում այնպիսի մի հազով, որով ուշադրություն են հրավիրում կամ ուզում են իմանալ՝ հարևանը քնա՞ծ է, թե ոչ

/Ստ Զորյան ,,Ձմռան գիշեր,,/։2.

 Ձյուն է գալիս…Սպիտակ փաթիլները, ինչպես խնձորենու ծաղկաթերթեր, դողալով ու երկյուղած իջնում են տանիքների վրա, մարդկանց գլխին, ուսերին, ձիերի մեջքին, ծառերի ճյուղերին ու հեռագրաթելերին, և գիշերային թիթեռների պես պտտվում վառված լապտերների շուրջը։Կարծես մի անողորմ, մի հսկայական ձեռք երկնային բարձունքից մաղում-թափում է նրանց ցած, որ գան-թաղվեն փողոցների ցեխերի մեջ։Եվ ահա վախվխելով իջնում են նրանք։ Ուրիշ մարդկանց թվում իջնում են նրանք և ծեր ամուրի Պողոսի ուսերին ու գլխին, որ վերարկուի օձիքն ականջներին քաշած պաշտոնատեղից դառնում է տուն։ /Ստ. Զորյան ,,Բարեկամներ,,/Լրացուցիչ կրթությունՆկարագրեք ձեր տեսած ձմեռը:Փայլլող ձմեռ է: Լուսամուտներից դուրս հիանալի ձմեռ է և մարդիկ հիանում են ձյան փայլով: Մարդիկ չեն ուզում քնել, որովհետև ուզում են անընդհատ նայեն, աչք չթարթեն միայն նայեն: Սիրում են այս եղանակը: Ձյունը երջանկացնում է մարդկանց իր հետաքրքիր արկածներով և գույով: Հետաքրքիր է. Արև չկա, միայն դա է : Բոլոր փողոցներում և մայթերում ձյունն է շողշողում: Կարծես սպիտակ տերև լինեն, որ պարելով, ուրախ թափվում են, թափվում: Երազները միայն ձյան, փաթիլի, լուսնի և արևի մասին են լինում: կյանքը: Ես ապրում եմ Անգլիայում և այցելում եմ տարբեր տներ: Մի անգամ անցնում էի միմեծ տան կողքով և ցանկացա մտնել տեսնել նրա ներսում ինչ կա: Ես մտա այդ տուն, Այդտեղապրում  էր մի հոգևորական: Ես շատ էի գնումայդ տուն և կարծես ընկերացել էինք ես և հոգևորականը:Մի անգամ գիշերը ես հոտ զգացի գնցիհյուրասենյակ և տեսա, որ իր վարագույրները այրվում են և քիչ հետո էլ տունը կարյվի,ես չգիտեի ինչ անեմ փորձում էի արթնացնել հոգևորականին, բայց չէր ստացվում: Ես եթեչարթնացնեի հոգևորականին տունը կայրվեր: Ես ուրիշ ելք չունեի, պետք է կծեի նրան, որպեսզինա արթնանա:Ես կծեցի նրա այտը: Երբ նա արթնացավ, բարկացավ ինձ վրա, հետո  տեսավ, որ իր տան վարագույրները վառվում են հասկացավ,որ իր տունը այրվելու էր, եթե չարթնացնեի նրան: Նա հասկացավ ինձ և միասին մարեցինք կրակը: Այդ օրվանից դարձանք  հավերժ ընկերներ:

Մարդիկ, որոնք ինձ դուր են գալիս...

Նյութը՝ այստեղ

1. Ինչպե՞ս ես հասկանում հետևյալ միտքը՝ <<Ինձ դուր են գալիս մարդիկ, որոնք բաբախում են>>:
<<Ինձ դուր են գալիս մարդիկ, որոնք բաբախում են>> Սրանից ես հասկանում եմ, որ այդ մարդիկ որոնք բաբախում են նշանակում է, որ այդ մարդիկ ազատ են, խելացի, հասկացող, որ նրանց պետք չէ սթափեցնել, նրանք ամեն ինչ շատ լավ անում և հասկանում են: 
2. Ստեղծագործում եք -<<Բաբախող մարդիկ>> 
 Բաբախող մարդիկ:

Մի երկրում բոլորը արթուն էին, բոլորը աշխատում ու նրանք պարապ չէին: Այդ երկրում կար մի թագավոր, ով սիրելով և հարգելով իր երկրի բնակիչներին, երկրի անունը դրել էր <<Բաբախող մարդիկ>>:  : Այդ մարդու անունը Տիգրան էր: Տիգրանը մի առավոտ վերկացավ և գնաց թագավորի շքեղ պալատը: Տիգրանը առաջին անգամ էր գտնվում այդտեղ, նա պալատի առջև զարմացած մի քանի րոպե կանգնել էր և չէր շարժվում: Նրան մոտեցան պալատի ուղեկիցները և հարցրեցին.
-Ողջո՝ւյն տղա, Ինչո՞ւ ես եկել, ի՞նչ ես ուզում:
-Ողջո՝ւյն պարոն, եկել եմ թագավորին այցի:
Պալատի ուղեկիցները Տիգրանին թագավորի մոտ ուղեկցեցին և դուրս եկան պալատից, որպեսզի նրանք հանգիստ զրուցեն:
Տիգրանը ասաց.
- Ողջո՝ւյն թագավոր, Ես եկել եմ, որ իմ անամ և խնդրում եմ ինձ ասա ինչու ես մեր երկրի անունը հենց դա դրել:
- Ողջո՝ւյն տղա, իսկ ինչո՞ւ քեզ հետաքրքրեց:
Տղան պատասխանեց.
- Ոչ միայն ինձ է հետաքրքրում, այլ բոլոր երկրի բնակիչներին:Չ՞է որ մենք այստեղ ենք ապրում, պետք է իմանանք մեր երկրի մասին ամեն ինչ: 
-Տղաս,- համաձայնեց թագավորը,- ես կասեմ քեզ,-շարունակեց թագավորը,- ես գիտեմ, որ երկրի բնակիչները անգամ չեն քնում և նրանք գիտեն ինչ պետք է անեն և նրանց պետք չէ հիշեցնել և ստիպել: ԻՄ կարծիքով << Բաբախող մարդիկ>> նշանակում է, որ  իմ երկրի մարդիկ բաբղում են, այսինքն շարժման մեջ են և միշտ աշխատում են: Այս օրվանից <<Բաբախող մարդիկ>> երկրում բնակիչները սկսեցին ավելի շատ աշխատել, 
և իրենց գործերը ավարտին հասցնեն:

Կարծիքներ

Անգլիական դաստիարակություն` նյութը տես այստեղ 

Իմ կարծիքը

Շատ հետաքրքիր թեմա էր։  Օրինակ՝  ես համամիտ չեմ, որ երեխայի հետ զբաղվի ոչ թե երեխայի մայրը այլ դաստիարակը, կամ էլ մայրերը դաստիարակներ են վարձում, որ երեխաներին դաստիարակ են։ Ես չեմ ընդունում դա։ Այ, համամիտ եմ նրա հետ, որ ծնողները տուն-տեղ են գտնում, աշխատանք են գտնում նոր երեխայի մասին են մտածում։ Դա ճիշտ է։ Բայց զարմանում եմ, ոնց ծնողները չեն ուզում իրենց երեխաների հետ ժամանակ անցկացնել, կամ էլ տատիկներն ու պապիկները չեն ցանկանում երեխայի հետ անվճար ժամանակ անցկացնել, նրանք ուզում են որ երեխաների մայրերը, հայրերը վճարեն իրենց,  նոր իրենց թոռնիկների հետ խաղան ու զբաղվեն։ Անգլիայում շաբաթը մեկ անգամ են տնային անում, ես կուզեի մեր մոտ էլ այդպես լիներ։ Մսուրային դպրոցը իդեալական էր. շատ լավ է, որ փոքրերին մանկուց սովորեցնում են միմյանց օգնել, իրար հանդեպ սիրալիր լինել: Ինձ դուր չեկավ, որ անգլիական երեխայի մանկությունը կարճ է տևում, որովհետև նա չորս տարեկանից հաճախում է դպրոց:  

Ամառային ճամբարի իմ նախագիծը

Մեր ամառային ճամբարները միշտ նոր ու հետաքրքիր նորություններով է սկսվում և ավարտվում։ Մենք միշտ ուրախ օրեր ենք ունեցել ու միշտ գոհ ենք եղել բոլոր ժամանակներում։ Այս տարի նորից այդպես թող լինի։ Ճիշտ է, ամառային ճամբարը շատ հետաքրքիր է անցնում, բայց կարելի է ավելի շատ ճամփորդել կամ պտտվել Երևանով։ Դպրոցում հետաքրքիր խաղեր խաղանք և իջնենք բակ և այնտեղ ուրախ օր անցկացնենք։ 
Ուզում եմ օրական մի դասարան աշխատի խոհանոցում և համեղ ուտեսներ պատրաստ են դասընկեներով: Նաև ուզում եմ դասընթացներ լինեն, որպեսզի ինչ-որ նոր բաներ սովորենք։ Անվաչմուշկներով, հեծանիվներով, սքեյթներով, սամակատներով հետաքրքիր մրցույթներ լինեն։ 

Մայիսյան 10-րդ հավաք

Ճամփորդություններ - Մենք Հինգերով գնացինք ճամթորդության դեպի Ստեփանավան, նաև Օգոստոսին գնացել եմ  <<Լիարժեք կյանք>> ճամբարին,  ահա մի տեսնայութ, որտեղ պատմում եմ իմ ճամբարից.
Մասնակցել եմ Չարենցյան թափառումներին- Չարենցյան Թափառումներին
Մասնակցել եմ ճամփորդության դեպի...- Դալմա գարդեն մոլ` բոուլինգ խաղալու
Առավոտյան պարապմունք-
Ընտրությամբ գործունեություն-Անգլերեն- eTwining-1 նյութ 2 նյութ 3 նյութ, Դիզայն-մոդելավորում-Իմ կարած հագուստները
Ռուսերեն- Նախագծերից մասնակցել եմ Летние каникулы , Спорт, Друг: Моя школа:  Ռուսերենի դասերին մասնակցել եմ քննակրումներին, պատասխանել եմ  ուցուցչի կողմից տված հարցերին:
Մայրենի- Նախագծեր Չարլի Չապլին, Հովհաննես Թումանյան ընտրել եմ բանաստեղծություններ և անգիր սովորել, Մարդիկ, որոնք ինձ դուր են գալիս,
Բնագիտություն-Նախագծեր Հիմքեր , Վառելանյութ,

Չարլի Չապլին

Չարլի Չապլին. Երբ ես ինձ սիրեցի

Ինձ համար ամենակարևորը սա է ՎՍՏԱՀՈՒԹՅՈՒՆ ՍԵՓԱԿԱՆ ԱՆՁԻ ՆԿԱՏՄԱՄԲ և Չապլինի այս խոսքերը.`  Երբ ես ինձ սիրեցի, ես հասկացա, որ կյանքի ցանկացած իրավիճակում ես գտնվում եմ ճիշտ վայրում, ճիշտ ժամանակին և դա միշտ պատահում է ամենաճիշտ պահին: Այդ պատճառով՝ ես կարող եմ միշտ հանգիստ լինել: Այս տողերում Ճապլինը ասում է, որ ինչ լինում է ճիշտ պահին և ճիշտ ժամանակին է լինում և ամենաճիշտ պահին: Ես մտածում եմ, որ եթե մեզ՝ մեր սեփական անձին չվստահենք, ոչ ոքի մենք չենք վստահի և ուրիշները մեզ չեն վստահի: Վստահությունը կարևոր բան է: Վստահեք ձեր անձին մարդիկ:

Չարլի Չապլին. Երբ ես ինձ սիրեցի

Խոսք` արտասանված ծննդյան 70 ամյակին:

Երբ ես ինձ սիրեցի, ես հասկացա, որ տխրությունն ու տառապանքներն ընդամենը նախազգուշական ազդանշաններ են այն մասին, որ ես իմ սեփական ճշմարտությանը հակառակ եմ ապրում:
Այսօր ես գիտեմ, որ դա նշանակում է «Լինել հենց ինքը»: 

Երբ ես ինձ սիրեցի, ես հասկացա, թե որքան ուժեղ կարելի է վիրավորել ինչ-որ մեկին, եթե նրան պարտադրեմ իմ սեփական ցանկությունների կատարումը, երբ դեռ ժամանակը չի եկել, և մարդը դեռևս պատրաստ չէ, և այդ մարդը ես ինքս եմ:
Այսօր ես դա կոչում եմ «Ինքնահարգանք»:

Երբ ես ինձ սիրեցի, ես դադարեցի այլ կյանք ցանկանալ և հանկարծ տեսա, որ կյանքը, որն ինձ հիմա շրջապատում է, ինձ տրամադրում է բոլոր հնարավորություններն աճելու համար:
Այսօր ես դա կոչում եմ «Հասունություն»:

  Երբ ես ինձ սիրեցի, ես հասկացա, որ ցանկացած հանգամանքներում ես գտնվում եմ ճիշտ տեղում և ճիշտ ժամանակին, և ամեն ինչ բացառապես ճիշտ պահին է կատարվում: Ես կարող եմ միշտ հանգիստ լինել:

Հիմա ես դա կոչում եմ «Ինքնավստահություն»:

Երբ ես ինձ սիրեցի, ես դադարեցի գողանալ իմ սեփական ժամանակը և երազել ապագա մեծ նախագծերի մասին: Այսօր ես անում եմ միայն այն, ինչն ինձ ուրախություն է պարգևում և ինձ երջանիկ է դարձնում, ինչը ես սիրում եմ և ինչն իմ սրտին ստիպում է ժպտալ: Ես դա անում եմ այնպես, ինչպես ուզում եմ և իմ սեփական ռիթմով:
Այսօր ես դա կոչում եմ «Պարզություն»:

Երբ ես ինձ սիրեցի, ես ազատվեցի այն ամենից, ինչը վնասում էր իմ առողջությանը` սննդից, մարդկանցից, իրերից, իրավիճակներից: Այն ամենից, ինչ ինձ ներքև էր քաշում և հեռացնում էր իմ սեփական ուղուց:
Այսօր ես դա կոչում եմ «Սեր ինքն իր նկատմամբ»:

Երբ ես ինձ սիրեցի, ես դադարեցի միշտ իրավացի լինելուց: Եվ հենց այդ ժամանակ ես սկսեցի ավելի ու ավելի քիչ սխալվել:
Այսօր ես հասկացա, որ դա «Համեստությունն» է:

Երբ ես ինձ սիրեցի, ես դադարեցի ապրել անցյալով և մտահոգվել ապագայով:
Այսօր ես ապրում եմ միայն ներկա պահով և կոչում եմ դա «Բավարարվածություն»:

Երբ ես ինձ սիրեցի, ես գիտակցեցի, որ իմ միտքը կարող է խանգարել ինձ, որ դրանից կարելի է նույնիսկ հիվանդանալ: Բայց երբ ես կարողացա այն կապել իմ սրտի հետ, նա միանգամից դարձավ իմ արժեքավոր դաշնակիցը:
Այսօր ես այդ կապը կոչում եմ «Սրտի իմաստություն»:

Մենք այլևս չպետք է վախենանք վեճերից, առճակատումներից, ինքն իր հետ և ուրիշների հետ ունեցած պրոբլեմներից: Նույնիսկ աստղերն են բախվում, և նրանց բախումներից նոր աշխարհներ են ծնվում:

Համո Սահյան

ԱՆՁՐԵՎ

- 1 -

Ամպը կախվել է ամպից,
Ամպամած օր է.
Վերը երկինք է մթին,
Ներքևը՝ ձոր է:

Ինչ-որ տագնապ է ձորում,
Ինչ-որ սարսուռ է...
Ուշաթափվել է առուն,
Եվ ուռին լուռ է:

Հավքը թևերն ամփոփել,
Կարծես մրսում է,
Ու՞մ և ինչու՞, չգիտե,
Բայց սպասում է:

Քամին քարայրն է մտել,
Փշաքաղվել է, -
Քարայրի հոնքը ծռվել,
Աչքը շաղվել է:

Շանթը զարկել է ամպին...
Ա՜խ, վիրավոր է,
Արյունաքամ կլինի
Ամպը ուր-որ է:

Լուսաբաց
Լույսը առավ սարին,
Սարսռում է սարը.
Սարերը վեր թռան:
Հավքն արթնացավ ծառին,
Սարսռում է ծառը.
Ծառերը վեր թռան:
Քարայծն ելավ քարին,
Սարսռում է քարը.
Քարերը վեր թռան...
Եվ ինձ մի պահ թվաց`
Քարերի տակ քնած
Դարերը վեր թռան:

ԿԱՆՉ

Անց կացավ օրըս, արևավորըս,Դու ե՞րբ ես գալու, իմ թևավորըս,Իմ թուխ արտույտըս, իմ սիրուն լորըս,Իմ հեռավորըս, դու ե՞րբ ես գալու:Բացել եմ դուռըս, բացել եմ դուռըս,խորն է կարոտըս, խորն է մրմուռըս,Իմ կանաչ կուռըս, իմ ծաղկած նուռըս -Իմ քնքուշ քույրըս, դու ե՞րբ ես գալու:Գարունքվա հավք եմ, աշխարհն է բույնըս,Առանց քեզ ի՞նչ են երգըս, անունըս,Փախել է քունըս, կանչում է տունըս,Խանդութ խաթունըս, դու ե՞րբ ես գալու.