Դեկտեմբերի 11-ին, ինչպես միշտ, մեր տնից պետք էր գայի դպրոց: Առավոտյան արթնանալուց հետո տեսա մայրիկիս, որը պատրաստվում էր գնալու աշխատանքի, հայրիկիս, որը նույնպես նույնն էր անում, քույրիկիս, որը պատրաստվում էր գնալու համալսարան: Ես նույնպես պետք է պատրաստվեի, բայց զգացի, որ գլուխս չի մնում իր տեղում: Շնորհավորում եմ ինձ, ես հիվանդ էի: Մայրիկիս պահանջով չափեցի տաքությունս: Այո, ունեի: Այդ պատճառով էլ չգնացի դասի, նաև հաջորդ օրը չգնացի և բացակայեցի երկու ամենահավես դասերով օրերից: Դեկտեմբերի 12-ին քննարկում ունեինք: Ցավոք, դրան էլ չմասնակցեցի:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Շրջանավարտի ֆոտոցուցահանդեսի հրավեր․ Եվա Բերբերյան
Վայրը՝ Մայր դպրոցի փոքր դահլիճ, օրը՝ ապրիլի 28, ժամը 13։00 Իմ անհատական ֆոտոցուցահանդեսը Ղեկավար՝ Անի Սարգսյան «Ցտեսություն-ցնծություն» նա...
-
Կարոտում եմ, կարոտում եմ հուշերիս մեր բակի, ընկերներիս ու մանկությանս եմ կարոտում: Երբեք չեմ սիրել, որ երեխային կտրում են իր բակից, իրեն... -
Եղանակը ցրտում է: Օրը շուտ է քուն մտնում: Արևն էլ հաճախ չի երևում ու էլ նախկին սիրով իր լույսն ու ջերմությունը չի տալիս մեզ: Օրերն արդեն մ...
-
Ծովը մթնում էր, հեռվում նաև մայրեր մտնում արեգակը:Երկնքում անցնում էինք բազմագույն ամպերը: Ես վայելում է այդ երեկոն: Նավակ վարձեցի, որ զբոս...
No comments:
Post a Comment