Հովհաննես Գրիգորյան-Հայաստան

Հայաստանին ճիշտ նկարագրող, կարճ ու կոնկրետ տողեր, որոնցով ներկայացված է մի ամբողջ երկիր: Փոքրիկ, բայց կարևոր: Քարտեզի վրա արցունքի մի կաթիլ, իսկ աշխարհում հազարավոր թափված արցունքների երկիր: Եվ, եթե սրտի մեջ չպահենք, հնարավոր է կորցնենք նրան: Եվ, եթե սրտի ամբողջ սիրով չսիրենք, հնարավոր է կորցնենք նրան: 

Yeva Berberian · Հայաստան

Սեբաստացիական ուղիս

Ինչպես նշել եմ իմ Դպրոցը կյանքի ձեռքբերում պատումում՝

  Ավարտել չի նշանակում դադարել Սեբաստացի լինելուց, ես Սեբաստացի եմ իմ կյանքում, իմ քայլերով, մտածելակերպով և միշտ:

Ամեն անգամ ամփոփելուց հասկանում եմ, թե ինչքան անփոխարինելի օրեր եմ թողել անցյալում ու, որ կրթահամալիրի միջավայրից ու սովորողներից ուրիշ ոչ մի տեղ չեմ գտնելու: Ամեն անգամ ես Սեբաստացի եմ նշելուց ուրախանում եմ, որ առաջին երկու դասարանները կրթահամալիրում չեմ սովորել, ուրախանում եմ, որովհետև, եթե ի սկզբանե սովորեի էստեղ՝ ճիշտ չէի գնահատի այն ինչ տրվեց ինձ:

Իմ եսը, կարծիքնը ու զբաղմունքները:

Իմ սիրելի լուսանկարներից:
Լուսանկարը՝  Եվա Բերբերյանի (11-րդ դաս.)


Ողջո՜ւյն, սիրելի ընթերցող, ուզում եմ մի քիչ իմ մասին պատմել քեզ: Հուսով եմ՝ առաջին անգամը չէ, որ կարդում ես պատումներս ու արդեն գիտես անունս, իսկ, եթե առաջին անգամ ես հայտնվել իմ այս փոքրիկ ու բաց հարթակում, ուրեմն՝ բարի գալուստ իմ բլոգ <3  

Դպրոցը կյանքի ձեռքբերում

 

Լուսանկարները՝ Եվա Բերբերյանի (11-րդ դաս.)
© կինո-ֆոտո 2020

Գիտելիքին առաջնային կարևորություն տալով մոռանում ենք արժեքների մասին, որը պետք է սովորեցնի դպրոցը, ավելի ճիշտ ոչ թե սովորեցնի, այլ իր օրինակով ցույց տա կյանքում պետք եկող ու գիտելիքից ոչ պակաս կարևոր արժեքները:

Ճամբարային նախագիծ

Գյուղ Մովսես
Լուսանկարը՝ Եվա Բերբերյանի

Ճամբարային նախագիծ Տավուշի երեխաների համար

Հուլիսի 19-25

Կազմակերպիչ՝ Երևանի «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր

Համակարգողներ՝

Եվա Բերբերյան(12-րդ դասարան), Վիկտորյա Սուքիասյան(11-դասարան)

«Պարմանի»-ի առաջին քայլերը

Նախագիծ՝ «Պարմանի»

Միասին ուսումնասիրենք ամսագրերի պատմությունն ու 

իմանանք ամենակարևորը՝ նրանց մասին։

• Ամսագիրը պարբերական հրատարակություն է, որը լույս է տեսնում ամիսը մեկ անգամ:

• Առաջին ամսագիրը հրատարակվել է Գերմանիայում  «Erbauliche Monaths Unterredungen» անունով։ Ամսագրի առաջին համարը լույս տեսավ 1663 թվականին:

• Հայկական առաջին ամսագիրը եղել է  «Ազդարարը», որը լույս է տեսել Հնդկաստանի Մադրաս քաղաքում, 1794 թվականին

• Forbes-ը թերևս ամենահայտնի ամսագիրն է աշխարհում։ Այն ֆինանսա-տնտեսական ամսագիր է, որը հրատարակվում է ԱՄՆ-ում 1917թ.-ից:

Նախագիծ՝ «Պարմանի»

Նախագիծ՝ «Պարմանի»

Ժամկետը՝ շուրջտարյա

Մասնակիցները՝ ավագ դպրոցի սովորողներ

Նախագծի կառուցվածքը

•        Ներածություն
•        Նպատակը
•        Խնդիրները
• ·       Ընթացքը
• ·       Արդյունքները

Magic lavash

One day, while eating bread, Nagharsh asked:

Mom, why are you eating your bread without anything?

The mother sighed and said:

"I am rolling my grief into lavash and swallow it."

Yes, In the Armenian Highlands The boys become mature very soon, and forget their childish games and one day Nagharsh noticed that The fields surrounding the village look like a patch and noticed that the mountainous country had given to every household one lavash's size of field

One day Nagharsh looked at his mother's work and said that he wanted to help her.


-"Baking bread is not your job, my son, if you want to be lucky and earn your living, find the job you want", said the mother

Հունիսի 5ը՝ շրջակա միջավայրի պաշտպանության օր

 Լուսանկարումս «Նահատակ» պոչամբարն է, որն ուսումնասիրելու համար մնացինք մի քանի րոպե և բոլորիս մոտ սկսվեց սրտխառնոց և գլխացավ, պատճառը պոչամբարի անտանելի հոտն էր: Պոչամբարի կողքին կան տներ և ես գաղափար չունեմ, թե բնակիչները ինչպես են դիմանում այդ ամենին: Հոտն անգամ տարածվում է կողքի գյուղերում:

Սա միակ մոլորակն է, որ մենք ունենք, չնայած դրան, ոչ բոլորն են նրա հետ վերաբերվում այնպես, ինչպես պետք է վերաբերվել միակի հետ: 21րդ դարն է, բայց դեռ շրջակա միջավայրին պաշտպանություն է պետք: Ցավալի է, որ հրաշքով հայտնվում ենք երկրի վրա ու կեղտոտում այն՝ վայելում ենք պաղպաղակն ու բնության կանաչը փչացնում պաղպաղակի թղթով:

Երբեք չեմ սիրել դպրոցներում իրականացվող «շաբաթօրյակները»: Շաբաթ է, թե կիրակի, ձմեռ է, թե աշուն, շուրջդ պետք է մաքուր լինի, ինչպես տունդ:

Ուրախ եմ, որ կրթահամալիրը ինձ փոքրուց սովորեցրել է խնամքով վերաբերվել բնությանն ու տնտեսուհիների՝ գիշերվա մաքրած փողոցներին:

Տխուր եմ, որ ականատես եմ եղել տարբեր դեպքերի, որոնց հետևանքով կեղտոտվել է իմ շուրջը, քաղաքը՝ տունը. մեքենաներ՝ միջից աղբը փողոց նետող վարորդներ, մի անգամ էլ հանրային տրանսպորտում տատիկը կոնֆետի թուղթը «գաղտնի» նետեց դուրս, եթե նկատողություն անեի՝ մեղավորն ու անդաստիարակը դուրս կգայի ես, քանի որ նկատողություն կանեի ինձնից մեծի...

Իսկ ի՞նչ ենք ուզում երեխաներից: Դպրոցում ինչքան էլ մասնակցեն շաբաթօրյակների, որոնք շատ ժամանակ ձևական բնույթ են կրում, երեխաները օրինակ են վերցնելու իրենց տատիկ-պապիկից կամ ծնողից:

Այո, մենք բոլորս մեր քաղաքի տերն ենք ու այո, մենք բոլորս պետք է պատասխանատու լինենք նրա համար, դա կլինի նկատողություն անելով, փոքրուց դաստիարակելով, թե օրինակ ծառայելով՝ պետք է անենք:

Այսօր՝ երկրում տիրող իրավիճակը ցույց տվեց, որ բնակիչներին ակնահաճո չէ մաքուր փողոցներ տեսնելը և զուրկ են աղբը աղբաման նետելու կանոնը սերտելուց և ուր մնաց սովորեն ու պահպանեն հակահամաճարակային կանոնները...

Դրսում այս օրերին շատ չեմ լինում, բայց լինելու դեպքում էլ հաճախ տեսնում եմ մայթերին գցած դիմակներ, ձեռնոցներ, այն դեպքում, երբ աղբամանը կողքին է և ցավոք, չենք կարող փողոցում հանդպած դիմակը, որը եղել է մեր ընկեր-բնակչինը՝ վերցնել և գցել աղբը:

Կրթահամալիրում տարբեր նախագծեր են եղել կապված շրջակա միջավայրի հետ, բայց միայն նախագիծ ունենալու դեպքում չէ, որ պետք է մտածենք մեր շրջակա միջավայրի մասին:

Հիշում եմ՝ 5րդ դասարանում, գնացել էինք ճամփորդություն դեպի Ստեփանավան, այցելեցինք Սուրբ Նշան ու այն ինչ տեսանք չեմ կարող նկարագրել: Ամառ, բնություն, ծառերի տակ պիկնիկներ, իսկ հետևանքները ու՞մ էին թողել՝ չգիտեմ: Դե, իհարկե, մենք չէինք կարող անտեսել այդ ամենն ու շրջել մատուռով, նախ վերցրեցինք տոպրակներն ու ձեռնոցները, ժպիտով հավաքեցինք մեր շուրջն ու նոր անցանք մատուռի ուսումնասիրությանը: Ցավոք, մինչ այսօր, ճամփորդելիս հանդիպում ենք մեծ աղբակույտերի: Որոնք հնարավոր են լինում ձեռքով՝ առանց որևէ գործիքի հավաքել՝ հավաքում ենք, բայց, օրինակ՝ մայիսի 28-ին գնացել էինք Արմաղան և սար տանող ճանապարհին մի հատված կար, որը սարսափելի էր ու դա մարդու հետքն էր…

Հույս ունեմ՝ կգա մի օր, որ մեր միջավայրը պաշտպանության ու շրջակա միջավայրի հետ կապված նախագծերի կարիք այլևս չի ունենա: Կգա մի օր, որ ուշադիր կլինենք մեր շուրջը գեղեցկացնող կանաչին, քաղաքին կնայենք ու կվերաբերվենք որպես տուն ու հունիսի 5-ը կդիմավորենք մաքուր երկրով ու պայծառ մտքերով:

Շնորհավոր օրդ, մայր բնություն:

Արտակարգ Արմաղանը արտակարգ իրավիճակում

Վերջին անգամ ամիսներ առաջ էինք ճամփորդել: Պարզվեց՝ չենք մոռացել ճամփորդելու ձևը, համն ու հոտը))

Բարի լույսը մեզ ոստիկանները տվեցին ՝ ստուգելով մաքրության պահպանումն ու դիմակների առկայությունը՝ մաղթեցին բարի ճանապարհ։ Վերջ։ Ուրախ տրամադրությունը ապահովված էր։ Միայն մի բան էր տխուր. ժպիտները տեսանելի չէին, բայց փոխարենը աչքերն ամեն ինչ ասում էին։

Կյանքից կախված

Այսօր ստեղվծող գրականություն
Կարդալով Սյունե Սևադա 


Կյանքը չափազանց բարակ թելի վրա է, հարկավոր  է ամեն ինչ՝ ինչ կա կյանքումդ, հենես ապահով մի կետի, որ չընկնեն, չփշրվեն, չանհետանան, կամ ձեռքերիդ մեջ վերցնես, բայց այդպես էլ կփակես քո կյանք մտնող միակ մուտքը՝ չի երևա աշխարհհայացքդ, մազերիդ գույնը, ցանկություններդ կամ էլ միջիդ գույները, բռունցք կանես, ձեռքումդ կմնան դրանք ու միայն դու կտեսնես, կողքից ուղղակի կնայեն ոչինչ չասող երեսիդ ու լուռ կանցնեն կողքովդ, կարծելով, որ ոչինչ չունեն քեզնից վերցնելու կամ, որ դու ոչինչ չունես նրանցից սովորելու:

Պետք է բաց լինել, չափի մեջ, բայց բաց այնքան, որ զգան թույլ եք տալիս ձեզ մոտ գալ: Կխոսեք, կսիրահարվեք, կկռվեք, կընկերանաք ու կնախանձեք, կներեք, կդավաճանեք, բայց կապրեք: 

Տխրության մեջ լույս կգտնի ու կըգնա լույսին ընդառաջ, երեխան է այդպես՝ էներգիայով լի, միտքն անսահման: Մեծանում են ու մեծանալու հետ անջատում իրենց գտած լույսն ու խավարով փորձում գտնել հաջորդ վառ կետն իրենց կյանքում: Դեժավյուները շատ են լինում, հաճախ ոչ միայն պատկերի տեսքով այլ նաև պատմության՝ կրկնվում է պատմությունն ու հիշեցնում մանկության դրվագներից, որոնց թեև ուշադիր չես եղել, բայց դրանցից քաղել ես այն, ինչը մեծ հասակում դժվար կլիներ գտնել երեխայի անսահման մտքին սահմաններ դնող ընտանիքում կամ կանաչ անտառը փողոց սարքած ցամաքում: Չհանձնվել: Չհանձնվել: Ուղղակի չհանձնվել: Գնահատել, կարևորել ապրածդ ամեն վայրկյանն ու ուղղակի գնահատել՝ խանութում երեխայի  սխալը ուղղելը, չիմանալով, որ ինքդ ես սխալ, որոշելը, թե ով է ընթրիքի սեղանը հավաքելու կամ էլ ուղղակի դիմացի հարևանի հետ ամենօրյա զրույցը՝ բարի օր-բարի օր, բարի գիշեր-բարի գիշեր: Բայց ապրել: Չհուսահատվել: Չհանձնվել: Սիրել: Սիրվել: Սխալվել: Բայց ապրել:

Trips as an achievement

Լուսանկարները՝ Եվա Բերբերյանի 

Հայերեն թարգմանությունը:

The world must be discovered. Life is short, but when you start enjoying every minute and travelling around the world, you realize how happy you are to be in this world and feel everything. I think you face the most difficult trials during your travels and you also have a lot of achievements. Road...it can be short or long enough for you to fully discover your new friends, road, a way to begin to understand how different people can be, a way to show you every detail of life. You learn to հelp and respect, communicate, make friends, these are the smallest things that travel gives us. You begin to get to know your country and involuntarily fall in love with every village and building, memorize the forests and fields, and feel the peace of mind in the mountains.We enjoy the roads, return home and trying to tell with words about the waterfalls and about amazing nature that we have seen with own eyes.

I try to participate in every trip which is organized by our school, cause I feel that I always get a lot of motivation and energy from new discoveries and get inspired by new acquaintances. Travel forever, no matter how old you are or where you are, the only important thing is "with whom"... <3

Ճամփորդությունները, որպես ձեռքբերում:

Աշխարհը պետք է բացահայտել: Կյանքը կարճ է, բայց, երբ սկսում ես վայելել ամեն րոպեդ ու պտտվել ամբողջ աշխարհով հասկանում ես, թե ինչքան երջանիկ ես, որ կաս ու կարող ես զգալ այդ ամենը: Կարծում եմ՝ ամենադժվար փորձություններին ճամփորդությունների ժամանակ ենք հանդիպում և ձեռքեբերումներ նույնպես շատ ենք ունենում: Ճանապարհ` որ մեկ կարճ է, մեկ բավականին երկար նոր ընկերներիդ ավելի լավ ճանաչելու համար, ճանապարհ, որտեղ սկսում ես հասկանալ, թե մարդիկ որքան տարբեր կարող են լինել, ճանապարհ, որ ցույց է տալիս քեզ կյանքի ամեն մանրուք:  Սովորել օգնել ու հարգել,սրանք ամենաչնչին բաներն են, որ ճամփորդությունը տալիս է մեզ: Սկսում ես ճանաչել երկիրդ ու ակամայից սիրահարվում ես յուրաքանչյուր գյուղին ու շենքին, անգիր ես անում անտառներն ու դաշտերը, սարերում զգում հոգուդ հանգստությունը: Ճանապարհները վայելում ենք, վերադառնում տուն ու փորձում բառերով պատմել աչքերի տեսած հրաշք բնությունն ու ջրվեժի ականջ շոյող ձայնը:
Ես փորձում եմ մասնկացել դպրոցի կազմակերպած բոլոր ճամփորդություններին, քանի որ զգում եմ, թե որքան մոտիվացիա ու էներգիա եմ ստանում նոր բացահայտումներից ու ոգեշնչվում նոր մարդկանցից: Ճամփորդեք միշտ, կապ չունի, թե քանի տարեկան եք, որտեղ եք, միակ կարևորը՝ թե ում հետ...<3 

Իմ ուսումնական շրջանը

Ուսումնական տարվա ավարտին սովորողը ներկայանում է իր ձեռքբերումներով՝ որպես ինքնագնահատական։

Շատ եմ կարևորում, երբ սովորողն ինքն է վերլուծություն կատարում, կարդում է ու գրում այն՝ ինչը պատկերել է իր մտքում կարդալու ընթացքում։ Թեև մենք չենք հասկանում, բայց վերլուծություններն օգնում են մեր մտքի զարգացմանը, արագ կողմնորոշմանն ու հայերենը ճիշտ օգտագործելուն։ Հեռավար ուսուցման ժամանակ սկսեցի ավելի շատ կարդալ ու վերլուծել։ Ամեն նոր օրվա հետ անհամբեր արթնանում եմ, որ տեսնեմ այսօր ինչ եմ կարդալու։ Չգիտեմ, թե ինչի չէի նույն չափ կարդում այն ժամանակ, բայց փաստ է, որ հիմա ավելի ակտիվ եմ մասնակցում դասերին ու նախագծերին։ 

Ապրիլյան ինքնագնահատւմ

Բոլորը կարծում են մաթեմատիկան բարդ առարկա է։ Ես նույնպես այդ մտքին եմ, բայց քիչ, թե շատ հասկանում եմ, նաև շատ սիրում։ Կարանտինի առաջին օրվանից սկսած, շատ արագ ինքնակազմակերպվեցինք, մայքրսոֆթ թիմս հարթակում բացեցինք մաթեմատիկայի բաժին՝ ըստ դասարանների և խմբերի, ամեն դասարանի համար ընտրվեց ժամ և օր։ Շատ հեշտ ընտելացանք նոր առօրյային։ Եթե կա կարծիք, որ անհնար է մաթեմատիկա սովորել ու ծրագրից հետ չմնալ օնլայն հարթակներում, ապա ես կասեմ հակառակը։ Հնարավոր է։ Ինչպես մեր մեծերն են սիրում ասել իրենց երեխաներին՝ չեմ կարողանում չկա, կա չեմ ուզում։

Կարդալով Նարինե Աբգարյան

Նարինե Աբգարյան- Մարիամը

Երբեմն դիմացինի նախանձելի"եսն" ու հրաշալի կյանքը խաբուսիկ է։

Հարսն ունի իր նախանձելի կողմերը, որոնք սկեսուրները նկատում են միայն ուրիշի հարսի մոտ և նրանց օրինակ բերում իրենց հարսերի հետ խոսելիս։ Մարիամը կնոջ ու հարսի իդեալ էր շատերի համար։ Ո՞վ կդժգոհի գեղեցիկ լվացք փռող, համեղ ուտեստներ պատրաստող ու տանը փոշու հատիկ չթողնող կնոջից։ Իսկ ինչն էր կարևոր Մարիամի համար։ Մենք միշտ դատում ենք դիմացինի երջանկությունը իր ցույց տված կյանքն ուսումնասիրելով, բայց երբեք, երբեք չենք իմանա մարդու ներսում խառնված գույները, արդյոք դրանք մուգ են, թե պայծառ՝ աչք ծակող։ Մարիամը շատերի համար նախանձելի էր, օրինակ էր լավ հարսի ու շատերն էին երազում նրա նման լինել։

Մեր գերդաստանի պատմությունը

Նախագիծն իրոք շատ կարևոր թեմայի շուրջ է, մեծ սիրով եմ աշխատել, խոսել հարազատներիս հետ, նրանց նույնպես գցել եմ հիշողությունների գիրկը, «ստիպել» , որ հիշեն ու պատմեն ամեն մանրուք։ Վաղուց էի ուզում գրի առնել նախնիներիս պատմությունները, քանի որ ժամանակն անկառավարելի է և ամեն րոպե կարող եմ կորցնել ևս մեկ պատմություն լսելու, իմանալու հնարավորությունը։ «Մեր գերդաստանը» ընտանեկան նախագիծն ու ինքնամեկուսացումը շատ լավ հնարավորություն էր այս ամենը գրի առնելու և՛ իմ համար, և՛ նախագծին մասնակցություն ունենալու համար։

Ամեն գերդաստան իր պատմությունն ունի, որի մեջ անպայման նշվում են հայերի կոտորածները թուրքերի կողմից, պատմությունների մեջ հաստատ գտնվում են պապի պապեր կամ տատի տատեր, ովքեր տեսել են, զգացել են այդ ամենը, փախել-փրկվել, կամ էլ սպանվել են թուրքերի կողմից։

Թարգմանություն

Երեխաները և էկրանները
աղբյուրը

Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպությունը նոր ուղեցույցներ է ուղարկում։ Ուղեցույցները  նախատեսված են երեխաների ծնողների համար։ Ուղեցույցում ասվում է այն, ինչ շատ ծնողներ արդեն գիտի՝ երեխաները պետք է ավելի շատ շարժվեն, քան նստած մնան։ Երեխաները պետք է բավարար քուն ստանան, 1-ից 4 տարեկան երեխաները պետք է շարժվեն օրական երեք ժամ կամ ավելի։ 1 տարեկանից փոքր երեխաները նույնպես պետք է օրվա մեջ շարժվեն։ Երկուսից չորս տարեկան երեխաները պետք է օրվա ընթացքում մեկ ժամիվ ավել չնայեն էլեկտրոնային էկրաններին, իսկ երկու տարեկանից փոքր երեխաները ընդհանրապես պետք է չնայեն էլեկտրոնային էկրաններին։

Դատարկ Չեխիայի մայրաքաղաք
աղբյուր

Չեխիան Կենտրոնական Եվրոպայում փոքր երկիր է։Մայրաքաղաքը Պրահան է։ Պրահան գեղեցիկ պատմական քաղաք է։ Շատ զբոսաշրջիկներ ամեն տարի գալիս են Պրահա։ Փողոցները սովորաբար մարդաշատ են։ Այնուամենայնիվ, իրավիճակը հիմա այլ է։ Կորոնավիրուսը արդեն Չեխիայում է։ Կառավարությունը փակում է դպրոցները, ռեստորանները և այլ շատ խանութներ։ Մարդիկ պետք է մնան տանը։ Մարդիկ չեն կարող ճանապարհորդել երկրից երկիր։ ՈՉ մի տուրիստ չկա։ Պրահան շատ հանգիստ է և դատարկ։ Կորոնավիրուսով վարակվել է 6500  և մահացել 170 մարդ։ Երկիրը Եվրոպայում ամենախիստ կանոններ ունեցողներից մեկն է։ Մարդիկ պետք է դիմակներ կրեն դրսում։ Շատ մարդիկ ուրախ չեն այդ առիթով։ Կառավարությունն ուզում է մյուս շաբաթ փոխել մի քանի կանոն։ 

Կարդում եմ Համո Սահյան տատիկիս հետ

Ուրիշ էինք մենք․․․

Դեեե, սերն ինքն անբացատրելի է,ամենքն իր ձևով է հասկանում։ Երևի ծաղկած դաշտ է, հորիզոնը մառախուղով պատված, դաշտում սիրահարներ, լուռ են, աչքերն են խոսում, տանգոյի երաժշտություն է ու պարել չիմացող զույգեր, որ այնուամենայնիվ իրար գրկած օրորվում են, զգում ամեն մի նոտան, աչքերը փակ են, չեն տեսնում իրար, բայց վստահ են՝ հաստատ ժպտում է․․․քանի որ մոտ են իրար, երազելիս խանգարող չկա, կարող են մտքերով մինչև մահ հասնել։

Շառլ Ազնավուր- Նրանք ընկան

Կարդում ենք Սփյուռքահայ գրականություն   
Մարդ մեռնում է, երբ իր մասին մոռանում են, իսկ Ազնավուրին անհնար է մոռանալ։ 
Ծնվել է Ֆրանսիայում, բայց ծագումով հայ լինելը նրան հերիք էր սիրելու Հայաստանն ու նրա մշակույթը, կանգնելու հայ ժողովրդի ու Հայաստանի կողքին։  Նա արել է ավելին, քան անում են Հայաստանում ապրողներն ու բնիկ հայերը։ Դա մարդու տեսակ է, չես կարող փոխել կամ մեղադրել։ 

Սպիտակյան ավերիչ երկրաշարժից հետո բացվեց «Ազնավուրը Հայաստանին» բարեգործական հիմնադրամը ու սկսեցին օգնել Հայաստանի բնակչության առավել խոցելի խավերին։ Աղետից մի քանի օր անց գրվեց «Քեզ համար, Հայաստան» երգը, որն ամեն անգամ լսելիս ամբողջ մարմնովս դող է անցնում։ 
  Ցեղասպանության վաթսունամյակին էլ նվիրված գրեց «Նրանք ընկան»-ը, 
«Երբ ողջ մի ազգ իր իսկ արյան մեջ էր խեղդվում,
Իսկ Եվրոպան ջազն էր դեռ նոր հայտնագործում»

Ուղղակի անկարող ենք ապրել ամեն երկրի ցավի հետ, չենք կարող գուշակել, թե մեզնից կիլոմետրեր հեռու ով-ում մեղքով սպանվեց ու, թե ինչու է աշխարհն այսքան դաժան մարդկանց հետ  և ինչ է պետք լիարժեք խաղաղ ապրելու համար։

«Նրանց մեղքը մեկն էր` զավակներն էին Հայաստանի», բայց մենք դեռ կանք ու լինելու ենք, Հայսատնի զավակների անունները միշտ լսելու են բոլորը։ Հայաստանի զավակ լինելը, ավելի շատ պատիվ է, քան մեղք, պատիվ չէ՞, որ չնայած այս ամենի մենք դեռ շատանում ենք ու օրն օրվա վրա հայերի անուններն ու Հայաստանը հայտնի է դառնում աշխարհին։

Ամեն բառը զգացնել է տալիս հայի 15 թվականի ապրումները։ Չգիտեմ, թե Շառլը ինչպե՞ս կկարդար այս տողերը հայերեն, դրա համար որոշեցի հենց սա էլ կարդալ ձեր համար՝ իմ զգացածով, իմ ապրումներով․․․

Goals are good for you

Project "Public speeches"

Goals are one of the most important things in life. It's very important that you know what you live for and what you want from life. Goals help to save your time and focus on what is important for your future.

If you have a goal in life that takes a lot of energy,

that requires a lot of work, 

that incurs a great deal of interest and that is a challange to you,

you will always look forward to waking up to see

what the new day brings.

                                         Susan Polis Schutz

Laughter is the best medicine

Project "Public speeches"

Really, a smile is the best medicine in the world. Smile at your enemy, always smile at those who oppose your opinion, their position will weaken, because your smile shows your calmness and positivity. Even if you are depressed, a fake smile can affect on your mood and make you real laugh. 

In the 1300s, Henri de Mondeville, a professor of surgery, propagated post-operative therapy with humor. Norman Cousins, a journalist and a professor, also initiated this trend when he developed his own “treatment,” based on mood elevation through laughter.

Ինքնամեկուսացումն ու հետոն

Լուսանկար իմ ամենօրյա քայլքից <3 

Լուսանկարը՝ Եվա Բերբերյանի (11-րդ դաս.)
© կինո-ֆոտո 2020

Հեռավար ուսուցման ընթացքում, պատումների մեծամասնության մեջ նշում ենք վիրուսը, ինքնամեկուսացումն ու իրավիճակը։

Ինչպես բոլորը՝ այնպես էլ ես, կարոտով եմ հիշում այն ժամանակ տխուր ու ձանձրալի, բայց հիմա երազանք թվացող օրերը։ Մարդկանցով լի կանգառները, մի կերպ ավտոբուսում տեղավորվելն ու դպրոց ուշացումով մտնելը։ Անհամբեր սպասում էինք, գարնանային մեկ շաբաթյա արձակուրդին, որ ճամփորդենք, գնանք Թիֆլիս, այնտեղի արդեն հարազատ դարձած ընկերներից կարոտներս առնեինք, շաբաթն անցներ ու հետո էլ  անհամբեր ամռանը սպասեինք։

Բայց միշտ չէ, որ պլանները մեր պատկերացրածի նման էլ լինում են, դրա համար չեմ սիրում պլանավորել՝ ի՞նչ իմանամ, թե վաղը ինչ կլինի։ 

Թարգմանություն (04.13-04.17)

Միջատների պաղպաղակ 

Աղբյուր

Հարավային Աֆրիկայի Քեյփթաուն քաղաքում մի պաղպաղակի խանութ պատրաստում է հատուկ պաղպաղակ: Պաղպաղակը պատրաստվում է փոքր միջատներից։
Նախ ՝ մարդիկ հյութ են պատրաստում միջատներից հետո լցնում են պաղպաղակի նորմալ բաղադրիչներ, ինչպիսիք են շաքարը և կակաոն, այդ ամենը դնում են պաղպաղակի մեքենայի մեջ: Այնուհետև նրանք վաճառում են միջատ պաղպաղակը:

Մի մարդ ասում է, որ սա լավ է մոլորակի համար: Սովորաբար, մարդիկ մի կողմ են գցում  միջատներին: Այնուամենայնիվ, նրանք միջատներին օգտագործում են սնունդ պատրաստելու համար:

Մի պրոֆեսոր ասում է, որ այս պաղպաղակը ոչ բոլորն են սիրում: Նրանց դուր չի գալիս, որ այն միջատներից է: Նրանք նախընտրում են նորմալ պաղպաղակ, որոշ մարդիկ էլ  փորձում են նորը, նրանք ասում են, որ դա լավ է: Բիզնեսը ցանկանում է աճել: Այն ցանկանում է խանութներ ունենալ ամբողջ աշխարհում:

Տատիկիս հետ կարդում եմ Ալիսիա Կիրակոսյան

Խեղճուկրակ արաբը-վերլուծություն

Վիլյամ Սարոյան, Խեղճուկրակ արաբը

Երբեմն բառերն ուղղակի ավելորդ են։ Միգուցե ոչ երբեմն, այլ՝ միշտ։ Սիրո մեջ բառերն ուղղակի վիճելու կամ ինչ-որ հարցեր պարզելու համար են, իսկ երջանիկ պահերին բառեր պետք չեն։ Երբ սրտերն ու հոգիները գտնում են իրար ու հասկանում, որ միմյանց համար են, բառերն այդժամ անզոր են դառնում։ Խոսելը երբեմն ժամանակի վատնում է։ Դեպքերի մեծամասնության ժամանակ շատ խոսացողին հասարակությունը չի ընդունում, իսկ լռողի հետևից ընկնում ու խնդրում, որ խոսի։ Լռությունը խնդիրների լուծման ամենահեշտ տարբերակն է, լռության ժամանակը բառերը թռչում են օդում և նրանց բռնել հարկավոր չէ։ Ընկերների միջև լռությունը ապացուցում է մտերմությունը։ Նրանց պետք չեն «որովհետևներ»  կամ էլ «ինչուներ» , գիտեն՝ հասկանում են իրար առանց բառերի ու բացատրությունների։  «Բերանները երբեք չեն բացում, բայց անընդհատ խոսում են։ Իրար հասկանում են և կարիք չունեն բերանները բացելու։ Թաքցնելու բան չունեն», իրոք, երևի խոսքերն իրոք ինչ-որ բաներ թաքցնելու, արդարանալու կամ վիճելու համար են, իսկ հասկանալու համար ուղղակի լռությունն էլ բավական է։

Թարգմանություն-լրաքաղ

Մարդիկ լսել են անձնական խոսակցությունը

Կանադական Վինիպեգը քաղաքում երկու ոստիկան պարեկության ժամանակ ուղղաթիռի մեջ զրուցել են և նրանց անպարկեշտ խոսակցությունը նախատեսված չէր անչափահասների  համար։ Նրանց բախտը չի բերել, որովհետև չգիտեին, որ ընդհանուր լսասարքի համակարգը միացված է, իսկ դա նշանակում է, որ շատ մարդիկ ներքևում կարողանում էին լսել նրանց։

A photo from my album

Project   ” A photo from my album”

I'm glad there is a reason to talk about this photo. When I found out that I had to choose one photo from my album, I realized that this photo would be the right one. Every time  I look at it, a smile appears on my face. It was a year ago, we went to Gyumri, it was the most memorable, happy, beautiful, and unforgettable trip of my life.

Դուք լավն եք, մարդիկ

Պետք չէ թերագնահատել ինքդ քեզ, բայց դա չի նշանակում, որ պետք է գերագնահատել։

Ոչ մեկ իդեալական չէ, չկա մեկը, որ չունենա վատ կողմեր: Մարդիկ կան, ծնվել են, ստեղծվել են, որպեսզի տարբերվեն միմյանցից։ Պետք է նման չլինեն իրար, բայց հասարակությունը դժվար է ընդնունում այնպիսի մեկին, ով չի պատկանում այդ հասարակության նորմերին։
Կյանքն ափսոս է քո մասին վատը մտածելու ու այն բացասականով լցնելու համար։ Դուք լավն եք, մարդիկ, ձեզ ընդունեք այնպես՝ ինչպես կաք, փոփոխություններից, եթե ձեզ կզգաք ավել լավ՝ կատարեք դրանք, արեք այն ինչը ձեզ հետաքրքրում է, ոչ թե այն, ինչը հասարակությունն է ուզում։ Դուք լավն եք ձեր ամենավատ ու լավ կողմերով, նախասիրություններով ու ճաշակով։ Կարևոր եք ինչ-որ մեկի համար, հարազատ-բարեկամի կամ մեկի, ով սիրահարվել է ձեզ կամ էլ կսիրահարվի վաղը, պետք եք նրանց, նրանք էլ՝ ձեզ։

Անձրև-Վերլուծություն

Անձրև, հեղինակ՝ Լևոն Խեչոյան

Բաժանումներից հետո իրերը կամ ինչ-որ երևույթներ կամ էլ հիշողոթյունները՝ գլխումդ, որոնք երբեք չես ուզում ջնջել, հիշեցնում են ամեն ինչ։ Փախչում ես՝ մոռանալու համար կատարվածը, հետևում են քեզ, գտնում տեղդ ու հիշեցնում ամեն ինչ։

Գրականություն- առցանց ուսուցում

Անձրև, հեղինակ՝ Լևոն Խեչոյան

Բաժանումներից հետո իրերը կամ ինչ-որ երևույթներ կամ էլ հիշողոթյունները՝ գլխումդ, որոնք երբեք չես ուզում ջնջել, հիշեցնում են ամեն ինչ։ Փախչում ես՝ մոռանալու համար կատարվածը, հետևում են քեզ, գտնում տեղդ ու հիշեցնում ամեն ինչ։

Կարդում եմ Սահյան- Եվ չիմացանք, թե ինչու

Հայաստանը և հարևան երկրները

Գյումրի, Կապս
Լուսանկարները՝  Եվա Բերբերյանի (11-րդ դաս.)© Սեբաստացի TV 2019

Թեև քարտեզի վրա փոքր  ու չերևացող երկիր ենք, ամեն դեպքում ներս մտնելուց հասկանում ենք, թե ինչքան մեծ, հարուստ մշակույթով, փորձություններով անցած երկիր ենք. Ցեղասպանություն, երկրաշարժ, պատերազմներ, որոնք մինչև այսօր չեն ստացել իրենց լիարժեք և արդարացի  լուծումները։

Վրաստանը, Թուրքիան, Ադրբեջանն ու Իրանը մեզ շրջապատող-հարևան երկրներն են...

Սերը նամակների մեջ

Սերը տանում ենք մեզ հետ, ապրեցնում ու պահում մեզ մոտ։ Պատերազմական իրավիճակ կամ այլ պատճառ սիրելիից հեռու լինելու։Շաբաթներ ես սպասում նամակը ստանալու համար, ժամանակը հետ ես տալիս ու փորձում կարդալ ու հասկանալ ըստ գրված նամակի ամսաթվի։ Խոստումներ։ Կարոտի խոսքեր։ "Անհամբեր սպասում եմ"֊ներ։ Զգում ամեն տողի մեջ գրված բառերի յուրովի իմաստներն ու հեռվում գտնվող սիրելիի սերը։ Թուղթը թացանում է, տեղ֊տեղ ճղվում արցունքի կաթիլներից։ Կարոտ, որը ամեն նամակի հետ սաստկանում ու սպանում է ներսից։ Կարդում եմ, երազում՝ կգրկեր, իհարկե, կգրկեր.... եթե մոտ լինեինք իրար։

A little about the city of my dream

By Viktorya Sukiasian. Translated from Armenian, original here.


The distance learning period, the state of emergency declared in the country have also deprived us of the opportunity to travel. "Virtual Journeys" project is giving a chance to travel in our past and to move you very interesting places. I will take you to Spain, Barcelona.

Կյանքը կորոնավիրուսից հետո

Կորոնավիրուսից առաջ)

Լուսանկարները՝ Եվա Բերբերյանի (10-րդ դաս.)
© Սեբաստացի TV 2019

Այս օրերին մոլորակը հանգստանում է: Սա ինձ համար ևս մեկ ապացույց էր, թե որքան է մարդը վնասակար այս աշխարհի համար։ 

Իտալիայում, երթևեկության դադարի, տնտեսական պասիվության արդյունքում օդը անհամեմատետ ավելի մաքուր է, Վենետիկում մաքրվել են անգամ ջրանցքները, 60 տարվա մեջ առաջին անգամ ջուրն այնտեղ այնքան մաքուր է, որ ձկները երևում են, իսկ կարապները վերադարձել են։ Բնությունը վերջապես սկսել է նորից ինքնամաքրվել, որը վաղուց չէր ստացվում նրա մոտ, քանի որ մարդն իր տնտեսական ու սոցիալական գործունեությամբ շնչահեղձ էր արել մոլորակը: 

Հայոց լեզվի քերականություն․ Մարտի 30-ից Ապրիլի 16

1) 3
2) 3
3) 1

«Ով Հիսուս, որտե՞ղ ես» վերլուծություն

Աշխարհի վրա յոթ միլիարդից ավել մարդ կա։ Մեզնից յուրաքանչյուրը տարբեր է իր բնավորությամբ։  Չարեր շատ կան․․․
Չարերն էլ իրենց տեսակները ունեն։ Կան, որ մտքում են քարկոծում, կան, որ՝ հանրության առաջ ու կան գաղտնի վատություն անողները։ Չարերը նախանձից են արթնանում։ Դիմացինիս ունեցածը ավելի լավն է, քան իմը, կամ դիմացինը հենց ինքն իրենով՝ ավելի լավն է, քան ես։

Հեռավար-առցանց ուսուցում․ Մարտի 30-ից Ապրիլի 16

Անհատական ուս․ պլան։
Մեկնարկեց հեռավար-առցանց ուսուցման երրորդ փուլը։

• Շաբաթների ընթացքում կատարելու եմ դասավանդողների ուղարկած առաջադրանքները`Անգլերեն, Էկոլոգիա, Հայոց լեզու-Գրականություն, Հայոց լեզվի քերականություն, Հասարակագիտություն, Մաթեմատիկա՝չորեքշաբթի-հինգշաբթի օրերին հանդպում ենք առցանց՝ Microsoft Teams հարթակում
• Մասնակցելու եմ Զատկական ընտանեկան ծեսին։
• Կարդալու եմ Վահան Թոթովենց. «Կյանքը հին Հռոմեական ճանապարհի վրա»։ ֆիլմերի  հետ սեր չունեմ, բայց Ընկեր Անիի առաջարկած ֆիլմերի տասնյակից հավանել եմ Ամուսնական պատմությունը, հուսով եմ կդիտեմ։
• Չենք մոռանում ֆիզկուլտուրայի մասին)) բացը լրացնում եմ մարզվելով։

Լսում էի սրտիդ զարկերը․․․

Ամեն հանդիպման ավարտին սովոր էի լսել շունչդ ու սրտիդ զարկերը՝ սեղմված իմին։ Ձեռքդ իմ՝ կամաց-կամաց սառող ձեռքի մեջ, պատրաստվում էինք հեռանալ, դրա համար էր սառում: Նայում էինք իրար, հայացքները սառում էին, շունչներս պահել ու մտքով թռնում էինք միասին: Մեր մոլորակում էինք, երբ անցնող մեքենայի ձայնը բերեց մեզ ներկա: Միայն թե իմանայի, որ վերջին անգամ ենք հանդիպելու...
Սովորականից ավելի ուժեղ կգրկեի, կլսվեին ոսկորներիդ ձայները, ձայնը լսելուց մի պահ կքարանայի, բայց վաղվա կարոտը պատկերացնելուն պես ավելի ուժեղ կգրկեի: Սկզբում հավանում էի, իսկ հետո սկսեցի ապրել քեզնով, քո շարժ ու ձևով, քո ժպիտով ու լացով, քո նամակներին անհամբեր սպասելով: Ես ապրում էի այն օրերին, երբ կողքս էիր կամ լսում էի ձայնդ: Հերիք էր մի օրը, որ հասկանայի՝ չկամ առանց քեզ: Իսկ հիմա՞...
Չկաս: Չկամ նաև ես: Չկա մեր  «մենքը», որ հաղթում էր բոլորին: Դու ինձ սովորեցրել էիր պայքարել ու պաշտպանել ինձ: Հիմա մենակ եմ: Բոլորի դիմաց ես մենակ եմ կանգնում: Նրանք էլ են քեզ փնտրում: Ասել եմ, որ չկաս ու չես գալու:
Մենակ եմ բոլորի առաջ, բայց աչքերս փակ պայքարում եմ, քեզ՝ կողքս պատկերելով:

Վիրտուալ ճամփորդություն՝ լուսանկարներով

Առցանց ուսուցում կրթահամալիրում

Ավագ դպրոցի լուսանկարչության խումբը սիրով շարունակում է «Վիրտուալ ճամփորդություն» նախագիծը, բայց այս անգամ կճամփորդենք միայն լուսանկարների միջոցով։ Ձեր ճամփորդական արխիվներից ընտրեք ամենասիրելի, ամենաստացված լուսանկարները (մինչև 6 նկար), որոնք դուք ինքներդ եք արել ու տեղադրեք ֆեյսբուքում՝ նշելով այն վայրը որտեղ արվել են լուսանկարները։ Լուսանկարները տեղադրելուց հետո, նշեք մեկ կամ երկու հոգու անուն, ովքեր կշարունակեն տարածել նախագիծը համացանցում։
Նախագիծը բաց է․ կարող են միանալ բոլորը:

Նախագծի առաջարկը՝ Եվա Բերբերյանի, Անուշ Թադևոսյանի, 11-րդ դաս․

Արդյունքներ՝

Եվա Բերբերյան
Անուշ Թադևոսյան
Մարթա Ասատրյան 

Giving advice

Poly is 47, she is single and her children  have left home. She is very successful in her caree and has a lot of friends but she is not satisfied . She longs to change her life  . She wants to live broad, paint, write poetry but her friends  tell her  she should stop being silly and act her age.

Many people think that for example if a woman is already 30 and has children it means she should stop live her life as she did in the past. No, you should be positive and creative until the end of your life. You have to do more for your career and live your life the way you want. What a life without a risk? If you want to live abroad and paint and write poetry you should do it, because one day you will regret it and say why I didn't do it. You should do it because you want that and that's it. There will always be someone who disagrees with you and you should not give up because of these people and go against your goal. We live once and is it foolish to live the way others want. Never stop enjoying your life no matter how old you are.

 My new girlfriend loves opera, and  on our first date I told her that I love it too. I was lying. I hate it.Now , she has bought us tickets  to a show next month.

When we meet someone for the first time we all want to leave a good impression especially when the person is going to be our girl/boyfriend. I think you were nervous because It was your first date and it's okay if you lied to her on that day. But when your relationship deepened you should have reminded her of that day and I think she would gladly accept it and laugh. Now you should tell her and If I were you I would go and buy movie tickets, flowers (if she likes) and some chocolate (I think all girls adore chocolate) for forgiveness.