Friday, June 12, 2020

«Պարմանի»-ի առաջին քայլերը

Նախագիծ՝ «Պարմանի»

Միասին ուսումնասիրենք ամսագրերի պատմությունն ու 
իմանանք ամենակարևորը՝ նրանց մասին։

  • Ամսագիրը պարբերական հրատարակություն է, որը լույս է տեսնում ամիսը մեկ անգամ:
  • Առաջին ամսագիրը հրատարակվել է Գերմանիայում  «Erbauliche Monaths Unterredungen» անունով։ Ամսագրի առաջին համարը լույս տեսավ 1663 թվականին:
  • Հայկական առաջին ամսագիրը եղել է  «Ազդարարը», որը լույս է տեսել Հնդկաստանի Մադրաս քաղաքում, 1794 թվականին
  • Forbes-ը թերևս ամենահայտնի ամսագիրն է աշխարհում։ Այն ֆինանսա-տնտեսական ամսագիր է, որը հրատարակվում է ԱՄՆ-ում 1917թ.-ից:

Նախագիծ՝ «Պարմանի»

Նախագիծ՝ «Պարմանի»
Ժամկետը՝ շուրջտարյա

Մասնակիցները՝ ավագ դպրոցի սովորողներ
Նախագծի կառուցվածքը
  •        Ներածություն
  •        Նպատակը
  •        Խնդիրները
  • ·       Ընթացքը
  • ·       Արդյունքները


Friday, June 5, 2020

Magic lavash

One day, while eating bread, Nagharsh asked:

Mom, why are you eating your bread without anything?

The mother sighed and said:

"I am rolling my grief into lavash and swallow it."

Yes, In the Armenian Highlands The boys become mature very soon, and forget their childish games and one day Nagharsh noticed that The fields surrounding the village look like a patch and noticed that the mountainous country had given to every household one lavash's size of field

One day Nagharsh looked at his mother's work and said that he wanted to help her.


-"Baking bread is not your job, my son, if you want to be lucky and earn your living, find the job you want", said the mother

Thursday, June 4, 2020

Հունիսի 5ը՝ շրջակա միջավայրի պաշտպանության օր

 Լուսանկարումս «Նահատակ» պոչամբարն է, որն ուսումնասիրելու համար մնացինք մի քանի րոպե և բոլորիս մոտ սկսվեց սրտխառնոց և գլխացավ, պատճառը պոչամբարի անտանելի հոտն էր: Պոչամբարի կողքին կան տներ և ես գաղափար չունեմ, թե բնակիչները ինչպես են դիմանում այդ ամենին: Հոտն անգամ տարածվում է կողքի գյուղերում:


Սա միակ մոլորակն է, որ մենք ունենք, չնայած դրան, ոչ բոլորն են նրա հետ վերաբերվում այնպես, ինչպես պետք է վերաբերվել միակի հետ: 21րդ դարն է, բայց դեռ շրջակա միջավայրին պաշտպանություն է պետք: Ցավալի է, որ հրաշքով հայտնվում ենք երկրի վրա ու կեղտոտում այն՝ վայելում ենք պաղպաղակն ու բնության կանաչը փչացնում պաղպաղակի թղթով:

Երբեք չեմ սիրել դպրոցներում իրականացվող «շաբաթօրյակները»: Շաբաթ է, թե կիրակի, ձմեռ է, թե աշուն, շուրջդ պետք է մաքուր լինի, ինչպես տունդ:
Ուրախ եմ, որ կրթահամալիրը ինձ փոքրուց սովորեցրել է խնամքով վերաբերվել բնությանն ու տնտեսուհիների՝ գիշերվա մաքրած փողոցներին:
Տխուր եմ, որ ականատես եմ եղել տարբեր դեպքերի, որոնց հետևանքով կեղտոտվել է իմ շուրջը, քաղաքը՝ տունը. մեքենաներ՝ միջից աղբը փողոց նետող վարորդներ, մի անգամ էլ հանրային տրանսպորտում տատիկը կոնֆետի թուղթը «գաղտնի» նետեց դուրս, եթե նկատողություն անեի՝ մեղավորն ու անդաստիարակը դուրս կգայի ես, քանի որ նկատողություն կանեի ինձնից մեծի...
Իսկ ի՞նչ ենք ուզում երեխաներից: Դպրոցում ինչքան էլ մասնակցեն շաբաթօրյակների, որոնք շատ ժամանակ ձևական բնույթ են կրում, երեխաները օրինակ են վերցնելու իրենց տատիկ-պապիկից կամ ծնողից:
Այո, մենք բոլորս մեր քաղաքի տերն ենք ու այո, մենք բոլորս պետք է պատասխանատու լինենք նրա համար, դա կլինի նկատողություն անելով, փոքրուց դաստիարակելով, թե օրինակ ծառայելով՝ պետք է անենք:

Այսօր՝ երկրում տիրող իրավիճակը ցույց տվեց, որ բնակիչներին ակնահաճո չէ մաքուր փողոցներ տեսնելը և զուրկ են աղբը աղբաման նետելու կանոնը սերտելուց և ուր մնաց սովորեն ու պահպանեն հակահամաճարակային կանոնները...
Դրսում այս օրերին շատ չեմ լինում, բայց լինելու դեպքում էլ հաճախ տեսնում եմ մայթերին գցած դիմակներ, ձեռնոցներ, այն դեպքում, երբ աղբամանը կողքին է և ցավոք, չենք կարող փողոցում հանդպած դիմակը, որը եղել է մեր ընկեր-բնակչինը՝ վերցնել և գցել աղբը:

Կրթահամալիրում տարբեր նախագծեր են եղել կապված շրջակա միջավայրի հետ, բայց միայն նախագիծ ունենալու դեպքում չէ, որ պետք է մտածենք մեր շրջակա միջավայրի մասին:
Հիշում եմ՝ 5րդ դասարանում, գնացել էինք ճամփորդություն դեպի Ստեփանավան, այցելեցինք Սուրբ Նշան ու այն ինչ տեսանք չեմ կարող նկարագրել: Ամառ, բնություն, ծառերի տակ պիկնիկներ, իսկ հետևանքները ու՞մ էին թողել՝ չգիտեմ: Դե, իհարկե, մենք չէինք կարող անտեսել այդ ամենն ու շրջել մատուռով, նախ վերցրեցինք տոպրակներն ու ձեռնոցները, ժպիտով հավաքեցինք մեր շուրջն ու նոր անցանք մատուռի ուսումնասիրությանը: Ցավոք, մինչ այսօր, ճամփորդելիս հանդիպում ենք մեծ աղբակույտերի: Որոնք հնարավոր են լինում ձեռքով՝ առանց որևէ գործիքի հավաքել՝ հավաքում ենք, բայց, օրինակ՝ մայիսի 28-ին գնացել էինք Արմաղան և սար տանող ճանապարհին մի հատված կար, որը սարսափելի էր ու դա մարդու հետքն էր…


Հույս ունեմ՝ կգա մի օր, որ մեր միջավայրը պաշտպանության ու շրջակա միջավայրի հետ կապված նախագծերի կարիք այլևս չի ունենա: Կգա մի օր, որ ուշադիր կլինենք մեր շուրջը գեղեցկացնող կանաչին, քաղաքին կնայենք ու կվերաբերվենք որպես տուն ու հունիսի 5-ը կդիմավորենք մաքուր երկրով ու պայծառ մտքերով:
Շնորհավոր օրդ, մայր բնություն:

Շրջանավարտի ֆոտոցուցահանդեսի հրավեր․ Եվա Բերբերյան

  Վայրը՝ Մայր դպրոցի փոքր դահլիճ, օրը՝ ապրիլի 28, ժամը 13։00 Իմ անհատական ֆոտոցուցահանդեսը Ղեկավար՝ Անի Սարգսյան «Ցտեսություն-ցնծություն» նա...