Արտակարգ Արմաղանը արտակարգ իրավիճակում

Վերջին անգամ ամիսներ առաջ էինք ճամփորդել: Պարզվեց՝ չենք մոռացել ճամփորդելու ձևը, համն ու հոտը))

Բարի լույսը մեզ ոստիկանները տվեցին ՝ ստուգելով մաքրության պահպանումն ու դիմակների առկայությունը՝ մաղթեցին բարի ճանապարհ։ Վերջ։ Ուրախ տրամադրությունը ապահովված էր։ Միայն մի բան էր տխուր. ժպիտները տեսանելի չէին, բայց փոխարենը աչքերն ամեն ինչ ասում էին։

Կյանքից կախված

Այսօր ստեղվծող գրականություն
Կարդալով Սյունե Սևադա 


Կյանքը չափազանց բարակ թելի վրա է, հարկավոր  է ամեն ինչ՝ ինչ կա կյանքումդ, հենես ապահով մի կետի, որ չընկնեն, չփշրվեն, չանհետանան, կամ ձեռքերիդ մեջ վերցնես, բայց այդպես էլ կփակես քո կյանք մտնող միակ մուտքը՝ չի երևա աշխարհհայացքդ, մազերիդ գույնը, ցանկություններդ կամ էլ միջիդ գույները, բռունցք կանես, ձեռքումդ կմնան դրանք ու միայն դու կտեսնես, կողքից ուղղակի կնայեն ոչինչ չասող երեսիդ ու լուռ կանցնեն կողքովդ, կարծելով, որ ոչինչ չունեն քեզնից վերցնելու կամ, որ դու ոչինչ չունես նրանցից սովորելու:

Պետք է բաց լինել, չափի մեջ, բայց բաց այնքան, որ զգան թույլ եք տալիս ձեզ մոտ գալ: Կխոսեք, կսիրահարվեք, կկռվեք, կընկերանաք ու կնախանձեք, կներեք, կդավաճանեք, բայց կապրեք: 

Տխրության մեջ լույս կգտնի ու կըգնա լույսին ընդառաջ, երեխան է այդպես՝ էներգիայով լի, միտքն անսահման: Մեծանում են ու մեծանալու հետ անջատում իրենց գտած լույսն ու խավարով փորձում գտնել հաջորդ վառ կետն իրենց կյանքում: Դեժավյուները շատ են լինում, հաճախ ոչ միայն պատկերի տեսքով այլ նաև պատմության՝ կրկնվում է պատմությունն ու հիշեցնում մանկության դրվագներից, որոնց թեև ուշադիր չես եղել, բայց դրանցից քաղել ես այն, ինչը մեծ հասակում դժվար կլիներ գտնել երեխայի անսահման մտքին սահմաններ դնող ընտանիքում կամ կանաչ անտառը փողոց սարքած ցամաքում: Չհանձնվել: Չհանձնվել: Ուղղակի չհանձնվել: Գնահատել, կարևորել ապրածդ ամեն վայրկյանն ու ուղղակի գնահատել՝ խանութում երեխայի  սխալը ուղղելը, չիմանալով, որ ինքդ ես սխալ, որոշելը, թե ով է ընթրիքի սեղանը հավաքելու կամ էլ ուղղակի դիմացի հարևանի հետ ամենօրյա զրույցը՝ բարի օր-բարի օր, բարի գիշեր-բարի գիշեր: Բայց ապրել: Չհուսահատվել: Չհանձնվել: Սիրել: Սիրվել: Սխալվել: Բայց ապրել:

Trips as an achievement

Լուսանկարները՝ Եվա Բերբերյանի 

Հայերեն թարգմանությունը:

The world must be discovered. Life is short, but when you start enjoying every minute and travelling around the world, you realize how happy you are to be in this world and feel everything. I think you face the most difficult trials during your travels and you also have a lot of achievements. Road...it can be short or long enough for you to fully discover your new friends, road, a way to begin to understand how different people can be, a way to show you every detail of life. You learn to հelp and respect, communicate, make friends, these are the smallest things that travel gives us. You begin to get to know your country and involuntarily fall in love with every village and building, memorize the forests and fields, and feel the peace of mind in the mountains.We enjoy the roads, return home and trying to tell with words about the waterfalls and about amazing nature that we have seen with own eyes.

I try to participate in every trip which is organized by our school, cause I feel that I always get a lot of motivation and energy from new discoveries and get inspired by new acquaintances. Travel forever, no matter how old you are or where you are, the only important thing is "with whom"... <3

Ճամփորդությունները, որպես ձեռքբերում:

Աշխարհը պետք է բացահայտել: Կյանքը կարճ է, բայց, երբ սկսում ես վայելել ամեն րոպեդ ու պտտվել ամբողջ աշխարհով հասկանում ես, թե ինչքան երջանիկ ես, որ կաս ու կարող ես զգալ այդ ամենը: Կարծում եմ՝ ամենադժվար փորձություններին ճամփորդությունների ժամանակ ենք հանդիպում և ձեռքեբերումներ նույնպես շատ ենք ունենում: Ճանապարհ` որ մեկ կարճ է, մեկ բավականին երկար նոր ընկերներիդ ավելի լավ ճանաչելու համար, ճանապարհ, որտեղ սկսում ես հասկանալ, թե մարդիկ որքան տարբեր կարող են լինել, ճանապարհ, որ ցույց է տալիս քեզ կյանքի ամեն մանրուք:  Սովորել օգնել ու հարգել,սրանք ամենաչնչին բաներն են, որ ճամփորդությունը տալիս է մեզ: Սկսում ես ճանաչել երկիրդ ու ակամայից սիրահարվում ես յուրաքանչյուր գյուղին ու շենքին, անգիր ես անում անտառներն ու դաշտերը, սարերում զգում հոգուդ հանգստությունը: Ճանապարհները վայելում ենք, վերադառնում տուն ու փորձում բառերով պատմել աչքերի տեսած հրաշք բնությունն ու ջրվեժի ականջ շոյող ձայնը:
Ես փորձում եմ մասնկացել դպրոցի կազմակերպած բոլոր ճամփորդություններին, քանի որ զգում եմ, թե որքան մոտիվացիա ու էներգիա եմ ստանում նոր բացահայտումներից ու ոգեշնչվում նոր մարդկանցից: Ճամփորդեք միշտ, կապ չունի, թե քանի տարեկան եք, որտեղ եք, միակ կարևորը՝ թե ում հետ...<3 

Իմ ուսումնական շրջանը

Ուսումնական տարվա ավարտին սովորողը ներկայանում է իր ձեռքբերումներով՝ որպես ինքնագնահատական։

Շատ եմ կարևորում, երբ սովորողն ինքն է վերլուծություն կատարում, կարդում է ու գրում այն՝ ինչը պատկերել է իր մտքում կարդալու ընթացքում։ Թեև մենք չենք հասկանում, բայց վերլուծություններն օգնում են մեր մտքի զարգացմանը, արագ կողմնորոշմանն ու հայերենը ճիշտ օգտագործելուն։ Հեռավար ուսուցման ժամանակ սկսեցի ավելի շատ կարդալ ու վերլուծել։ Ամեն նոր օրվա հետ անհամբեր արթնանում եմ, որ տեսնեմ այսօր ինչ եմ կարդալու։ Չգիտեմ, թե ինչի չէի նույն չափ կարդում այն ժամանակ, բայց փաստ է, որ հիմա ավելի ակտիվ եմ մասնակցում դասերին ու նախագծերին։